Het masker van de wereldt afgetrocken

Een toe-worpjen op den hoop.

MY dunckt, Philothea, dat ghy hier op het lest al om siet, offer naer beloften noch een puntjen by-ghevoeght sal worden: Jae, ende is dit naer-volghende.

Binnen Parijs wierdt over 13. à 14. jaeren een treffelijcke^3. Bruyloft ghehouden; de Maskeraeden naer gewoonte^4. zijn teghen den avondt gekomen, om de nieugehouwden⁺ met de vrienden te vereeren. Sy dansten aerdigh, tot groot vermaeck van het gheheel gheselschap:

3. Gemaskerden. Bij feestelijke gelegenheden, hadden dergelijke vertooningen plaats.

4. De verwijzing bedoelt zeker een devotieboek uit dien tijd.

+ Poorte des Hemels fol. 509

[p. 57]

soo dat den Bruydegom heel nieuws-gierigh, sijn best dede om een mommen-backhuys op te lichten; dan sy beten hem in d'oor, datse voor die daer tegenwoordigh waren, vermomt wouden blijven: maer soo hy-se in het naeste salet alleen wilde kennen, datsy hun daer bloot souden gheven; hy gaet dan voor, doet spijs ende wijn halen, ende zijn lustigh vrolijck; wederkeerende in de Bruyloft, soo gaense den dooden dans dansen, hebbende tot dien eynde oock eenen dooden op hunne schouderen, diese plat ter aerde neder-leyden, ende songhen ende spronghen daer rondsom met sulck een voldoeninghe van al de wereldt, dat het eenen lust om sien was. Desen dans duerden soo een poosje, tot datse d'een voor ende d'ander naer het Bruyloft-huys uyt dansten, achter-latende die man die den dooden speelden. De vrienden dan siende datse vertrocken waren, segghen tegen den dooden, dat hy soud' op staen, dat sijn Kameraeden voor-ghegaen waeren: maer watse riepen of niet, hy en hoordens niet. Sy doen hem dan het doodts-kleedt met het mommentuygh af, ende siet, 't is den Bruydegom selfs, die daer doodt bleef ligghen. Men ghelooft dat sy uyt af-gunst ende nijdigheydt hem in het salet met een servet gheworght hadden, om dat hy hun de Bruydt ontvrijdt hadde. Edoch wiese waeren, waerse verstoven of vervloghen waeren, 't was ende bleef onbekent, ende is altijdt met den dooden begraven ghebleven. Siet eens, Philothea, hoe lichtelijck het radt van wereldtsche saecken is draeyende: op eenen dagh Bruydt, ende Weduwe; Bruyloft, ende Uyt-vaert; blijschap in huys, droefheyt daer buyten. In den Hemel, soo wy wel kiesen, sal 't altijdt Gaudeamus wesen. Beminde Philothea, hier soud' ick hebben moeten, of konnen ophouden, maer om dat sich hier eene haeve vertoont die niet en is voor-by te seylen, soo sal ick het op dit naervolghende aenstieren.

[p. 58]

Vier jonghe Joffrouwen hoorende de eerste kriecken^1. uyt-roepen, ende bevanghen zijnde met een snoepende lustjen, stemden saemen, datter die vyer pondt soud' moeten koopen ende betalen, die in treffelijckheydt van Spreuck soud' overwonnen wesen.

Cecilia willende spelen op het spreeck woordt: Alle vrijers zijn rijk, ende alle ghevanghenen zijn arm, seyd' aldus:

Veel Serviteurs maecken kasteelen in de locht, ende souden gheen boeren-huys op 't sandt konnen setten.

^2. Catharina gaf een leck, aen de ghene die selver vuyl zijnde, aen ander een kladde willen bysetten:

Die een glasen huys heeft, moet gheen steenen op sijn Buermans dack werpen.

Françoise nijpende de onbedachte Jongheydt, die de^3. eenigheyt der plaetsen ofte donckere avonden tot quaedt misbruycken, seyd':

Niemandt en sal sijn vyerken soo leegh stoken, of sijnen roock sal om hoogh klimmen.

^4. Anna, tegen de eer loose Linckarts, die aen komen met fluweele woordekens ende gesuyckerde redekens, om een onnoosel Kindt te bedrieghen, sprack op de naervolghende maniere:

Als den Vos de passie preeckt,
Boeren wacht u gansen.

Hier moet ghy, Philothea, oordeel strijcken wie de kriecken verbeurt sal hebben.

1. Met geroep uitventen, zooals leurders doen.

2. Leck = vlek, blaam, verwijt. Zie Verdam, Middelned. Handwdb.

3. Eenzaamheid.

4. Linkerds, bedriegers.