Den spieghel van Philagie

[Met u gheloof, of oogh, en eer]

Met u gheloof, of oogh, en eer,
En speelt u jonckheydt nimmermeer.

Om dit altemael o Philagie wel uyt-te-wercken soo bidt den H. Augustinus: O Heer die het licht zijt,

[p. 199]

den wech, de waerheydt, en het leven, in wie dat noch duysterheden, noch dolinghen, noch ydelheyt, noch doot en worden gevonden. Spreckt een woordt, en seght: ^(a) dat het licht schijne, en dat ick het licht sie, en schouwe de duysterheyt: dat ick sie den wech, en schouwe de dolinge: dat ick sie de waerheydt, en mijde de ydelheydt: dat ick aenschouwe het leven, en vluchte de sterffelijckheydt. Ver-licht, ver-licht mijn herte, en stiert mijne voeten in den wegh van den vrede.

Het suyver bieken, o Philagie, is een aerdich sinne-beelt van eene eerlijcke conversatie, ^(b) want al sit het heel daeghen op de bloemen, en op de roosen, en dat het die door-snuffelt, om te sien waer het sijnen honich sal suygen, en waer het sijn wasch sal lesen, soo en salt niet het minste blaeyken van de bloemen hinderen.

Visitat, non vitiat.
'T en nemt de roos
Noch geur noch bloos

^(a)Solil. c. 4.

^(b)Enghelgraef.