Dordrechts lijstertje
(1624)–Abraham Aertsz. Plater–
Auteursrechtvrij
[pagina 244]
| |
Stem: Le outre part, &c
O Heere God inden hooghen Throon,
Vader ende Soon,
Heylighen Gheest ydoon,
Ghy die dryvuldigh eenigh sijt,
Gheweest voor aller tijdt,
Eeuwigh ghebenedijt,
Wien yeders doen hier is bekent
Onder dit hoogh en klaer firmament.
O Al! die alles hebt bereyt,
En die door u wijsheyt
| |
[pagina 245]
| |
Den Hemel wijt uytghespreyt,
'Tgroeysaem Aertrijck, locht, water, vyer,
'Tstaet al in u bestier,
En ghy regeert hier,
Son, Maen, Sterren, wat hier leeft,
Alles goets de Heer gheschapen heeft.
Den Mensch oock na zijn Even-beelt
Gheschapen en gheteelt,
Sijn Wet by hem beveelt,
Hoe dat hy aller dieren Heer,
Sou leven meer en meer:
Maer sterven, soo wanneer
Vande verboden vrucht hy adt:
Maer seer haest den mensch dit overtradt.
Want die oude slanghe loos,
Doen heeft en voort altoos,
Vervolght den mensch seer broos,
| |
[pagina 246]
| |
Die Eva tot de vrucht bepraet,
Des wetens goet en quaet,
Waer door hem segghen laet
Adam, oock mits vertrouwen van
Als vergodet heel te wesen dan
Maer so haest hy heeft gheblust,
Sijn hert en ooghen-lust,
Vont een bedroghen rust
Want eylaes! door de sonden quam
De Doot die hem benam,
Des eeuwigh' Levens vlam,
Maer door beloofde graci soet,
Heeft de Heer hem wederom gevoet.
O Heer, dit t'overdencken maeckt,
My 'thert in vreessen raeckt,
En met veel sorghen waeckt,
Als sulck een nieu gheschapen licht
| |
[pagina 247]
| |
Soo schuldigh bleef verplicht,
Voor Gods recht aenghesicht,
Door een ghebodt, hoe sal't dan gaen
Die in duystmael-duysend heeft misdaen?
D'welck ick ben, Heer wiens sonden al,
Veel meer sijn int ghetal,
Dan mijn hoofts hayren smal,
Thien duysent pont, veel meer altijt
Sijn Heer mijn schulden wijt,
'Kheb daer toe niet een mijt,
Naeckt, heel verwont, en gantsch vervuylt
'Thert in mijn gemoet, o Heer, hem schuylt.
En ick en heb, o Heer, hier by
Gantsch gheen onschult voor my:
Want ick beken' dat ghy
My seer mildadigh hebt ghedaen
V pont met soet vermaen,
| |
[pagina 248]
| |
Maer, laes! ick ben ghegaen
Op kromme weghen heel vervremt,
En u pont int Aertrijck heen gedemt.
Sal ick nu voort wanhopigh laf
Lichtsinnigh als een kaf,
My met der swijnen draf
Noch voeden? Neen ick sal gaen heen,
Tot mijnen Vader treen,
Versoecken met gebeen,
Of hy my in ghenaed' ontfaen
Wil als een sijn minsten Onderdaen.
O Vader alle Princen Prins
Ick die den naem uws kints
Niet weerdigh ben alsints:
Maer doch door u ghenade groot,
Die niet der sondaers doot
| |
[pagina 249]
| |
Wil: maer tot boete noodt,
Dempt doch onschult, maeckt ons bequaem,
Om t'aenroepen, Heer, u hoogen Naem.
Reyn liefd' betoont. EYNDE.  |
|