Dordrechts lijstertje
(1624)–Abraham Aertsz. Plater–
Auteursrechtvrij
[pagina 148]
| |
Stem: Schoonste Nymphen van het wout, &c.
VVYckt Heyms wijckt Hyselbaert,
Met der vaert:
Wijckt, of Iupijn maeckt u voeten,
Nae dat bruyn en herdt gheslacht,
Die u macht
Puffen schier in plaets van groeten.
Ghy Najaden die daer schuylt
Diep ghekuylt
| |
[pagina 149]
| |
In u Christalijnen wooning,
Wegh is u ghevrosen dack
Met ghemack
Comt, en doet weer u vertooning.
Nymphen die int groene wout
V onthout,
Oft in sacht begraesde weyen,
Die den kouden Winter strang
Heeft dus lang
Naer den soeten tijdt doen beyen.
Veldt-goddinnen, siet de Snee
Al ghedwee
Langs de dalen hene vlieten:
T'schijnt dat sy met ijver neer
Haestigh weer
| |
[pagina 150]
| |
Nae heur Moeder Thetis schieten.
T'windrigh huylen spits en bruyn,
Dat Neptuyn
Met de Wolcken deed vermenghen,
Is nu rollende versacht:
Want die pracht
En wou Iuno niet ghehenghen.
Phoebus is nu weer ghewent
Tot ontrent
By het Tweelings teycken vreughdigh,
Waer door hy t'verdorde bloedt
Noch wel doet
Weer met wenschen sijn heel jeughdigh.
Zephier soet voldoet nu vast
| |
[pagina 151]
| |
Sijnen last:
Soo dat hy uyt dorre struycken
Even als uyt aerde swart,
Klippen hart
Cruydt en Blomtjens doet ontluycken.
'Tschijnt het Looff als weer verweckt
'Thooft ontdeckt:
(Ia met prang! ey lieve luystert
Naer die klare soete Locht
Groeysaem vocht
Die te voren was verduystert.
T'vlug ghevedert schoon ghediert,
Singt, en swiert
Door de dichte groene Haghen,
Rechts of sy der Sonnen strael
| |
[pagina 152]
| |
Op heur Tael
Vleyden, alst begint te daghen.
Oock 'tvier-voetigh Vee niet lam,
Wild en tam,
Siet men dertel henen schrijden:
Iae 'tgheschubde Volck niet min,
Springt nu in
Coele Stroomen, met verblijden.
Soo ghy voor den Dagheraet
Vroegh op staet
Speurt ghy aen Auroras wincken,
Als sy vroech de deur ontsluyt
Daer men uyt
'T groote Licht siet komen blincken.
| |
[pagina 153]
| |
Niet ghy Satyrs vuyl begruyst,
Die verhuyst
Schijnt nu van Vulcaen gheweken:
Blijft vry daer ghy inde Vorst:
Saet bemorst:
Blijft daer met u botte treken.
Want ghy schimpigh met een set
Maer en let
Op een yeders cleyn misbruycken:
En u eyghen Bocxschen ganck
Vuylen stanck
Kunt ghy selver sien, noch ruycken:
Maer ghy Hebes jeughden groen,
Wilt u spoen,
| |
[pagina 154]
| |
Siet hoe hier aen elcken kant
Is verciert met Kruydt en Blom,
Lustigh om
Hier met vreught den Mey te planten.
Comt ghy et der Snaren-spel,
T'voeght oock wel:
Maer ghy vindt u als de sloffe,
Doort natuerlijck soet Musijck,
Al ghelijck,
Van t'ghediert, verr' overtroffen.
T'is waer: menigh schoon Tappijt,
Is om strijt
Van Palladis fraey gheweven:
Maer s'en heeftse noyt na keur
Sulcken kleur
Als dees Blomtjens zijn ghegheven.
| |
[pagina 155]
| |
Venus krijght van Flora tans
Eenen Krans
Tot een schenck: Die is te winnen,
Voor die op dees Meysche Feest
Weet op't meest
En op't soetst sijn Lief te minnen.
Maeghdekens die om u Eer
Even seer
Altoos zijt ghewent te peynsen,
'Tis een toe ghelaten vreught
Die met deucht
Is vermengt: Waer toe al t'veynsen?
Slaet u ooghen op en neer,
Heen end' weer:
Siet hoe alles schijnt te leven:
| |
[pagina 156]
| |
Maer int reed'lijck Scheppers Beeldt
Blinckt en speelt
'Tleven dobbel, door beweghen.
Daerom wy door Redens licht
Zijn verplicht
Desen Prins altijt te loven
Die als t'ware hoochste goet,
Teelt en voet
Alles goets, door gonst van boven.
Reyn liefd' betoont. |
|