Wijse: Doen Daphne. Als Jola.
De Noten, 2. Sond. van den Adv.
DEn Mensch, met wensch, om 't eeuwigh goet,
Moet strijden, en lijden, na Christi leer.
Komt hy, maer vry van d'Helsche gloet,
Moet geven, sijn leven, en noch veel meer.
Soo hier heeft Bartholomëus,
Om te believen aen Godt gedaen,
Die Apostel een Galilëus,
Heeft alderley lijden onderstaen,
Wat quaedt hem hier geschiedt:
Wat slagen, en plagen, men hem aen-doet,
't Moet strijcken, en wijcken, voor sijn gemoedt.
Dus om 't Geloof, En zielen roof,
Hem vinden, en binden, de Heydenen fel:
En tot meer leedt, Gegeesselt wreedt,
Hem recken, aftrecken, en villen sijn vel:
Op 't lest kloofden, en onthoofden
't Lichaem van desen eerweerdigen Man;
Denck wat smerte, hy in 't herte
Hy niet al hadde te lijden hier van.
Maer voor Godts Majesteyt
En docht, hem mocht, een werelt gelijck
Besetten, verpletten, om 't Hemelrijck.
O Martelaer, Door deughden klaer
In vreden, getreden, Bartholomee:
Bidt voor ons al, In aerdsche dal,
| |
Om bystandt, van Godts handt, om graci, en vree,
Dat wy dragen, Sonder klagen,
Alle wat Kruycen Godt oversendt;
Dat ons' ziele, niet verniele,
Naer ons versterven het Helsche torment.
Maer door een goeden strijdt,
Met u magh zijn verblijdt:
En erven, na 't sterven, voor haer loon
Victori', en glori' in 's Hemels throon.
|
|
Auteursrechtvrij