Evangelische leeuwerck
(1682)–Christianus de Placker–
AuteursrechtvrijBallet: O Vezasetta bella. 't Muziek 's maendags na 2. Vasten-Sondag.
SOo lief heeft Godt de menschen;
Dat hy zijnen Soone gaf,
Die van boven daelde af,
Werde Mensch; storf de doodt, verrees uyt 't graf,
Op dat elck een, naer wenschen,
Die 't oprecht geloof neemt aen,
Nimmermeer en sou vergaen;
Maer eens treden in 's eeuwigen levens baen.
Want Godt heeft zijn Soon niet
Gesonden yemant tot verdriet;
Noch tot oordeel, straf of pijn;
Maer om dat hy door hem zou zaligh zijn.
Want
Die in Godts Soon gelooven,
Ontgaen 't Oordeel, en 't vonnis:
Maer, wie niet gelooft, die is
Nu geoordeelt alree ter duysternis.
Dit 's 't oordeel van daer boven:
Dat het licht ('t welck alles sticht,
En vermaeckt elck een 't gesicht)
In de werelt gekomen, haer verlicht.
Maer hier den Mensch verdwaelt,
Naer duysternisse veel meer taelt,
| |
[pagina 100]
| |
Als naer 't ware licht gelaet:
Om dat zijn wercken duyster zijn, en quaet.
Maer
Want wie doet quade wercken,
Draeght tot 't helder licht een haet,
En tot 't licht hy niet en gaet;
Dat men niet en berispe zijns werckens daet.
Maer die de waerheyt mercken,
Komen tot het licht gegaen,
Dat men sien mach en verstaen,
Dat hun wercken in Gode zijn gedaen.
O mensch, weest niet verdooft;
Maer in Godts Soon hoopt, en gelooft:
Werckt in 't licht der liefd', en deugt;
Op dat ghy 't eeuwig licht verkrijgen meugt.
O
|
|