Evangelische leeuwerck
(1682)–Christianus de Placker–
AuteursrechtvrijBallet: Se ben vedi. Die nu midden zyt in 't vasten,
Wilt, o menschen vrolick zijn.
Siet hoe Jesus eens sijn gasten
Verblijde, die tijde in de Woestijn:
Als hyse, genadigh, nieu-wijse,
Maeckt zadigh, met spijse,
In sulcken hongers-noodt,
In een Landt van al ontbloot,
Door mirakel wonder groot.
| |
[pagina 62]
| |
Op twee visschen, en vijf brooden,
Vijf-mael duysent in 't getal
Deed hy daer in 't veld al nooden,
En sitten, by litten, in 't groene dal.
O wonder! Siet onder sijn segen,
Heel tegen, wets wegen,
Het broodt gewassen is,
En vermeenigvuldigt 't vis',
Meer als 't noodt was voor dien dis.
O
Yder heeft met lust genooten,
Naer sijn grooten hongers aert:
En twaelf korven overschooten
Gemeeten, naer eten, by een vergaert.
Wat sinnen, oyt konden,
Van binnen, doorgronden, de vonden
Van u voorsichtigheydt,
Van u liefd, en goedigheyt.
Jesu, onse saligheydt!
Wat,
Maer wat hebt ghy u beminders
Al bereydt in 't Hemelrijck! Ga naar voetnoot+
Als ghy hier, oock quade kinders,
En slaven, u gaven schenckt te gelijck?
O menschen, laet 's werelts, gespensen,
Haer perels, en wenschen
(Waer met men sonde voedt)
Die men eer verliesen moet,
Eer men die besit voor goet.
O
Tracht na 's Hemels gulde straten:
Diendt den Heer tot 's levens eynd'.
Proeft hy u, 't sal u ziel baten:
Het minste, is winste, dat hy toeseyndt.
De sijne, die strijden,
Of pijne, hier lijden, 't quaet mijden
Uyt liefde van den Heer,
Geeft hy hondertvoudt, niet weer,
En daer 't eeuwigh leven meer.
De
|
|