Het princelyke Oranje hof, cierlyk beplant met Oranje gezangen
(1748)–F. Pitton–
AuteursrechtvrijStem: Wilhelmus van Nassouwe, of Aldus. Een Krygsman die in 't Vreesen,
van God zoekt regt te gaen,
kan regt heldhaftigh wesen,
en schrikloos blyven staan,
hy gaat in Gods geleyden,
| |
[pagina 55]
| |
 Manmoedig derwaarts heen,
daar hem Gods Raad bescheyde,
hy gaet dog niet alleen.
2.
Hy word door 's Heeren oogen,
Bewaakt in moord en brand,
Zyn moed zal veel vermoogen,
Want hy leunt op de hand,
Van d 'Heer der Heirschaaren
En daar door staat hy pal,
In 't midden der gevaaren,
Gelyk een koopre wal.
3.
Door in God te gelooven,
't Welk hem een schild verstrekt,
Heft hy zyn hooft naar boven,
Met d 'Helm der hoop gedekt,
Niets kan zyn ziel bewaaren,
Terwyl hy is gesteld,
In 't vuur en in gevaaren,
Hy weerdt zig als een held.
4.
Stantvastig in Godsweegen,
Vegt hy op eer en eedt,
En word hy schoon verleegen,
Als hy geen uitkomst weet,
| |
[pagina 56]
| |
Dan kan hy 't hert nog sterken,
Met God zyn levens kragt,
Die wonderen Plagt te werken,
Ook door geringen magt.
5.
't Gebedt van zoveel vroomen,
Voor hem steets uitgestort,
Maakt, dat hy zonder schroomen,
Met dapperheid om gord,
Durft door een bende dringen
En in des Heeren magt,
Een muure overspringen,
In swakheid krygt hy kragt.
6.
Behaald hy eer of voordeel,
Op 't Vyandlyk geweld,
Zulks schryft het zedig oordeel,
Van myn godvrugtig held,
Zig zelfs niet toe tot eere,
Al 't eigen weerdt hy af,
En zegt het was de Heere,
Die d'overwinning gaf.
7.
Onnooslen t'onderdrukken,
Verfoeyt zyn vroom gemoed,
Hy tragt haar eer t'ontrukken,
't geweld, dat op haar woed,
Zyn regt verheve ziele,
Toont zelfs meedogendheid,
Zo iemant nederkniele,
Voor zyn heldhaftigheid.
8.
Hy zal zig niet verslaaven,
Aan roof of overdaad,
Dit schat myn waarlyk braven,
Een aller schandelykst quaat,
| |
[pagina 57]
| |
Meer dan een Herxcles magtig,
Verwint hy eigen geest,
Zyn driften stuyt hy kragtig:
Om dat hy zonden vreest.
9.
Ontfangt zyn lighaam wonden,
Hy denkt, die heeft Gods hand,
In Liefd hem toegezonden,
En dat voor 't Vaderland,
'tZyn teekenen van eere,
En van zyn helden moedt,
Waar uyt een laffe leere,
Wat waare Godvrugt doet.
10.
Hy gaf al lang voor deezen,
In 's heilands hand zyn geest,
Dus zalt om 't eeven weezen,
Hoe hy nu word ontvleescht,
Door vuur of swaart of water,
Hy sterft altyt in Godt,
Gelukkige aard verlaater,
Hoe Zalig is uw Lot.
11.
Ons Protestantsche weezen,
Kreeg zyn gewenschten dag,
Als men, die dus God vreezen,
Veel in ons leger zag,
Vòndt daar Gods woord zyn agting
God, die een Krygsman is,
Schonk zyn 's Volks verwagting,
De Zegepraal gewis.
12.
Ach ! dat wy zulke helden,
Die 't quaat van herten vlien,
In menigte daar telden,
Hoe klaar zou men dan zien,
| |
[pagina 58]
| |
Dat God in 't leger woonde,
En werwaarts 't ook mogt gaan,
Het met Lauwrieren kroonde,
Geen Vyand kon bestaan.
13.
Men zag hersteld de hoope,
Waer toe men 't swaard opnam,
De Vrede van Europe,
Een eind van d 'Oorlogs vlam,
God zou op onze bede
Verleenen in gena,
Een zeer gewenschte vrede,
De Heere maak dit ja.
|
|