Fowru busi

[p. 9]

Het Vogelbos

In het Vogelbos had je verschillende soorten vogels. Je vond er grote en kleine, mooie en lelijke. Het was een heel mooie plaats. Stinkvogel en Pauw bleven toen in één nest. Stinkvogel heette toen Reukvogel, want hij bezat een heerlijk parfum. Wanneer hij zich 's morgens waste, kon je het op 5km afstand ruiken. En als de andere vogels nog sliepen werden ze er direkt wakker van. Tegen de morgenuren floten alle zangvogels ieder hun mooiste lied.

In het bos was er een die erg hoogmoedig was. Dat was Pauw. Pauw was hoogmoedig omdat hij de mooiste veren had. Als hij tussen de andere vogels liep spreidde hij zijn veren uit zodat alle anderen aan de kant moesten.

Pauw hield van goud, zilver en diamant. Daarom stal hij de waardevolle metalen van de andere vogels. De andere vogels wisten niet dat Pauw hun dingen stal. Slechts Papegaai zag wanneer hij dat deed. Maar wanneer hij aan de anderen zei dat Pauw hun dingen stal, geloofden zij hem niet. Daardoor bemoeide hij zich niet meer met hen. Pauw kon hem daarom helemaal niet uitstaan. Iedere keer wanneer hij Papegaai tegen kwam schold hij hem uit. Papegaai zweeg niet maar gaf hem flink terug.

Op een middag ging Moeder Eend naar de rivier om wat voedsel te zoeken. Zij had in haar nest een gouden ei dat ze van haar grootvader had gekregen. Toen Pauw langs het nest van Moeder Eend wandelde, slikte hij gauw dat ei in, en vloog toen naar zijn eigen nest. Papegaai die in de buurt was had alles gezien. Maar Pauw zag hem niet omdat zijn veren ook groen zijn.

Toen Moeder Eend terug kwam keek ze meteen in haar nest. Daar zij het ei niet zag riep ze schel: ‘Meneer Papegaai, weet jij wie mijn ei genomen heeft?’

[p. 10]

Hij antwoordde: ‘Hoeveel keren moet ik jullie zeggen, dat Pauw jullie dingen steelt. Maar jullie geloven mij toch niet. Met jullie kan ik niet praten!’

Moeder Eend ging toen snel naar het nest van Pauw, en zei: ‘Pauw, Papegaai heeft mij verteld dat jij mijn gouden ei hebt gestolen!’

Pauw schaterde van het lachen en zei: ‘Ik weet dat jij de domste bent van alle vogels. Hoe kun jij je zo beet laten nemen door Papegaai? Ik weet er niets van. Waar is Papegaai?’

‘Hij komt net aanvliegen,’ zei Moeder Eend.

Papegaai ging naast Eend staan. Pauw begon hem direkt uit te schelden. Toen begonnen ze met elkaar te vechten. De andere vogels kwamen kijken. Reukvogel die heel ver voedsel was gaan zoeken kwam na enige tijd aanvliegen. Hij haalde ze uit elkaar en zei: ‘Waarom vechten jullie?’

Papegaai zei: ‘Deze dief heeft een tijd geleden mijn zilveren eitje gestolen. Maar hij heeft gelogen dat Eend het heeft gestolen. Nu heeft hij haar gouden ei gestolen. Ik heb met mijn eigen ogen gezien hoe hij het heeft ingeslikt. Ik zat in die boom daar. Nu beweert hij dat hij het niet gedaan heeft. Maar goed. Pauw, jij kan doorgaan met goud, zilver en diamant eten om je mooie veren te krijgen. Maar voor hoelang? Dief jij!’

Pauw was niet meer te houden. Hij wou weer vechten maar Reukvogel hield hem tegen. Papegaai vloog toen weg. Moeder Eend en de andere vogels vlogen ook weg. Toen Reukvogel en Pauw alleen waren keek hij hem aan en zei: ‘Ik zie dat jij en Papegaai telkens ruzie met elkaar maken. Waarom?’

Pauw was nog boos. Hij zei: ‘Ik weet dat ik de mooiste vogel ben, daarom kan hij mij niet uitstaan. Maar als hij nog een keer voor mij liegt, zal ik hem wat moois leren!’

[p. 11]

Reukvogel zei toen niets meer en maakte een eind aan de zaak. De volgende dag ging hij langs de rivier wat uitrusten. Hij kwam toen Papegaai tegen. Ze groetten elkaar. Toen vroeg Reukvogel hem: ‘Waarom maken jij en Vriend Pauw toch altijd ruzie?’

Hij antwoordde: ‘Gisteren heb je al gehoord dat hij steelt en dat hij jaloers is. Je moet oppassen met hem!’ Daarna stond Papegaai op.

‘Waar ga je naar toe,’ vroeg Reukvogel.

‘Ik ga wat eten zoeken,’ antwoordde Papegaai.

‘Eet smakelijk hoor,’ zei Reukvogel.

Toen Reukvogel naar huis ging vroeg Pauw hem: ‘Waarover hebben jij en Papegaai gesproken?’

‘We spraken over het geval van gisteren,’ zei hij.

‘Hoe kun jij met Papegaai, die sufferd praten. Dan geloof je ook wat hij zegt?’ zei Pauw.

Reukvogel gaf geen antwoord meer en vloog weg.

Pauw was woedend omdat hij geen antwoord kreeg. Hij nam zich voor hem iets pijnlijks aan te doen. Hij vloog toen met die lekkere odeur van Reukvogel ver weg en gooide die in een heel diep gat. Daarna nam hij knoflook, uien, trassi en heel wat stinkende dingen en mengde ze samen met elkaar en deed daarna die stinkende vloeistof in een andere odeurfles die er op leek. Hij vloog toen terug naar huis en zette deze odeurfles weer keurig op dezelfde plaats waar Reukvogel het bewaarde.

Toen het avond was kwam Reukvogel terug. Hij waste zich en ging daarna meteen slapen. 's Morgens toen hij wakker werd zong hij, en floot. Hij nam zijn odeur en ging toen baden. Daar hij de reuk van zijn odeur kende, schonk hij onverwachts alles over zijn lichaam en viel meteen flauw van de stank. Al de andere vogels trokken toen hun neus op en vroegen zich af waar die stank vandaan kwam. Pauw lachte zich krom en zei in zijn hart: ‘Ik heb je mooi beet.’

[p. 12]

Na een poosje toen Reukvogel bijkwam ging hij direkt naar Papegaai en schreeuwde: ‘Wie heeft mij dit aangedaan?’

‘Ik had je gewaarschuwd voor degene die bij jou inwoont. Pauw heeft je dit aangedaan,’ zei Papegaai.

Reukvogel ging gelijk naar Pauw toe en zei: ‘Vanaf vandaag zijn we geen vrienden meer. Zo iets moest je niet met mij uithalen. Je moet onmiddellijk uit mijn nest want anders gaat het hier moeilijk worden!’

Pauw zei: ‘Ik heb je mooi beet. Jij wilde toch raad van de anderen nemen. Ga zo door. Viezerik. Kijk hoe je stinkt!’

Gelijk toen hij dat zei gaf Reukvogel hem een klap en ze begonnen toen te vechten. Ze vochten. Ze vochten totdat ze moe werden. Kalkoen haalde hen toen uit elkaar. Reukvogel begon toen te huilen en zei: ‘Zolang Pauw me mijn fles odeur niet terug geeft, zal ik hem niet met rust laten.’

‘Mijn vriend, ik zal met Pauw praten opdat hij je jouw fles odeur terug geeft,’ zei meneer Kalkoen.

Pauw lachte schaterend. Hij spreidde zijn veren uit, keek een ieder scheel aan en zei: ‘Reukvogel ik zal je nooit meer jouw fles terug geven. Ik heb die in het allerdiepste gat gegooid. En ik zeg jou niet waar dat is. Van nu af aan in het bijzijn van alle dieren maak ik bekend dat jij nu Stinkvogel heet. Waar je ook mag gaan.’

Al de andere vogels begonnen te lachen. Papegaai alleen lachte niet en schreeuwde voor Pauw: ‘Ik ben echt blij dat jij nu weggaat, nadat jij hebt gedaan wat je wilde. Met al je hoogmoed wil ik graag zien waar je nu naar toe zal gaan. Dief jij!’

‘Dat is jouw zaak niet,’ schreeuwde Pauw terug. ‘Maar we zullen elkaar eens tegenkomen. Raak me aan dan zul je eens zien!’

[p. 13]

Papegaai wilde hem aanvallen maar meneer Kalkoen hield hem tegen. Pauw spreidde zijn veren wijd open en pakte al zijn hebben en houden. Toen hij wegliep schreeuwden de andere vogels heel wat dingen voor hem zodat hij zich schaamde. Maar hij bleef trots en liep weg met gespreide veren.

Maar vanaf die dag gingen alle vogels uit elkaar. Ze konden die stank van Stinkvogel ook niet uitstaan. Iedereen zocht een andere omgeving. Maar tot op heden zoekt Stinkvogel zijn odeur. Wanneer wij Stinkvogel in de lucht zien is het omdat hij naar zijn odeurfles zoekt!