de schepping; en door dat alleen zyt gy aen God eene oneyndelyke glorie en erkentenis schuldigh; want hy heeft sig van eene oneyndelyke magt bedient, in u uyt den Niet door de schepping te trekken. Ten tweeden, u zyn daer toe nootzakelyk geweest de kragten, ten minsten van uw' ziele, ende en zyn die altemael niet vanden Heer? Is daer toe niet noodig de mede-werking van God, als van d'eerste oorzaek, en vanden Auteur der natuur, zonder de welke de tweede oorzaken niet meer en zouden uytwerken, dan of sy'er niet en waeren. Voorder is het van noode dat God mede werkt, als Auteur vande gratie, met een bove-natuurlyke hulp, op dat gy door die opperkragt vervroomt zynde, het goed moogt kennen, en willen doen. Eyndelyk is u daer en boven noodigh de heyligmakende Gratie, die uw werk verdienstig maekt ten eeuwigen leven: en altemael die dingen t'zamen moeten u niet alleen gegeven worden, maer ook in u van God bewaerd worden geheel dien tyd dat gy deugtzamelyk werkt; in der voegen,
Auteursrechtvrij
