|
| |
| |
| |
t'Is God, die in u-lieden werkt het willen, en het volbrengen. Philip. 2. 13.
t'Is God, die't al werkt in een iegelyken. 1. Cor. 12. 6.
| |
| |
| |
§. III. Gy zyt eenen Niet in't werken.
Aenmerkt dat het werken zoodaenigh geëven-matight is op het wezen, dat het een stiptelyk, het ander volght; en vervolgens dat't gene uyt syn zelven niet en is, van syn selven niet en kan; en indien wy gestaedigh eenen Niet zyn in wezen, is het klaerblykelyk, dat wy geduerigh Niet zyn in werkzaemheden, die ondersteunt moeten worden in het wezen. Nihil sum, nihil possum, nihil mereor. Ik ben Niet, ik kan Niet, ik verdiene Niet. De zalige Catharina van Genua wilde eenen enkelen Niet genoemt wezen, altyd overwegende het gene sy van haer zelve konde, te weten eenen louteren Niet; en den blinden mensch, aght syn zelven iets groots te wezen, Dicens se esse aliquem magnum. Act. 8. 9. Aengezien synen oorspronk is den Niet, vervolgens is syn vermogen ook eenen Niet; en is, met al dat hy van sy selven is, en kan doen, minder als eenen verrotten hond, en nergens goed toe, als om misaght te worden. Ad nihilum valet ultrà nisi ut
| |
| |
conculcetur. Ten dooght voorts nergens toe, dan dat het vertreden worde; gelyk Christus spreekt, van't vervlogen zout.
| |
Oeffeninge tot God.
I. Ontbloot u in de tegenwoordigheyd Godts van alle goed, reghtzinnighlyk beleydende, dat het 't uwe niet en is, en de glorie daer van aen hem alleen toe komt: Soli Deo honor, & gloria. Eer en glorie aen God alleen.
II. Weest blyde dat gy eenen Niet zyt, op dat God den grooten Al zy; en verheught u daer in, dat gy niets eygens en hebt, overmits God den oorspronk is van alle goed.
III. Neemt uwen toevlught tot den Heere op den eersten aenstoot van eenig ydel behaegen dat u voorkomt, en bid hem, dat hy syne Eer voorstaet, nogh toe en laet, dat die van hem door u gestolen word.
IV. Beweent uwe blindheyd, daer gy u selven tot nogh toe zoo groot hebt door geaght: zeggende met David: Ad nihilum redactus sum, & nescivi. Ik ben
| |
| |
tot Niet gekomen, en heb het niet geweten.
V. Verwekt in u een inwendige vrees ten opsicht van God, gelyk eenen kneght ofte goede dienst-maeght ten opsicht van hunnen Heer; aengezien S. Thomas zeght, den wortel van d'oodmoedigheyd, is de eerbiedige vreese tot God.
| |
Tot u eygen selve.
I. Vlught zoo veel als gy kont alle soorten van eer, en bevel over andere, u niet laetende duncken, dat gy eenige bequaemheyd hebt om'er toe te komen, nogh deught genoegh, om'er u zonder perykel in te houden.
II. Ontmoetende eenige vuyle oft slegte voorworpzels, zyt indaghtig dat gy nogh vuylder, en sleghter zyt door uwen Niet, en nogh meer door uwe zonden.
III. Verkiest het sleghste, t'zy in wooning, kleeding, ofte voedzel, als beter passende op uwen Niet, en op uwe zonden.
IV. Verkeert liever met de armste en eenvoudighste Persoonen, en aenmerkt wat dat gy zyt, en moeste zyn.
V. Gewent u niet te vreezen eenigen smaet oft beschaemingh, die uwe gebre- | |
| |
ken verdienen, sonder meer aght te nemen op den lof oft smaet die gy ontfanght van de werelt, als op den lof van smaet die u aen-gedaen sou worden van een kleyn kind ofte zot.
| |
Tot uwen even-naesten.
I. Het is d'oodmoedige eygen, noyt aen andere te weygeren het gene sy konnen en mogen toestaen, en syn selve alles aen alle te maken, geen aght nemende op syn eygen genegentheden om die van een ander te gemoet te komen.
II. Hebt een gronthertigh medelyden, met de gene die in druk zyn, overdenkende, dat dat quaet u meer toe behoort, en gy dat meer verdient hebt, als sy.
III. Bedankt met zonderlinge zorgh die u eenigh weldaet doen. De dankbaerheyd spruyt voor een groot gedeelte uyt d'oodmoedigheyd; want het weldaet is dies te aengenamer, hoe men meer oordeelt het min verdient te hebben.
IV. Ondervraeght geerne d'andere; en veronweerdight u niet, iets van andere te leeren, met hoog-moed bedekkende uw' onwetentheyd.
| |
| |
V. Bedankt de gene die u berispen, want sy helpen u om u selve te kennen, en u te aghten voor't gene gy zyt.
| |
Gebedt
Tot den Eeuwigen Vader, om d'oodmoedigheyd te verkrygen.
O Hemelschen Vader, eersten oorspronk van alle wezen, en van alle goed: het goed en wezen dat ik besitte, is uwe gave. Gy hebt het my gegeven, en gy bewaerter my in: in u leve ik, werke, en ben ik; alle oogenblikken ondersteunt wordende van uwe Almogentheyd, zonder de welke daer niets mogelyk en is. Hoe redelyk en is het dan niet dat u daer alle de glorie van wort gegeven, en ik my tot u keere, als tot myn laesten eynde, zynde van u voorts gekomen als van myn eerste begin? Ik erkenne der halve my selve voor uwe tegenwoordigheyd als eenen enkelen Niet, en vernedere my onder uwe mogentheyd, als of ik'er noyt geweest en was, Substantia mea tamquam nihilum ante te. Ps. 38. 6. Myn zelfstandigheyd is als niet voor u. Het is my ten uyterste leed, dat, daer ik zoo nietigh ben, tegen u heb derven door't | |
| |
zondigen op-staen, en daer ik van myn selve geen maght en hadde, om u oorlogh aen te doen, heeft mynen boosen wille van u die ontleent, sigh alzoo bedienende van uwe gaven tegen eenen zoo mildaedigen Gever. Maer gy hebt daerom niet gelaeten mijnen Vader te zijn, al-hoe-wel ik my selve sleeghter gemaekt hebbe, als het sleyk dat ik betreede. Pater noster es tu, nos verò lutum Isai. 64. 8. Gy zyt onsen vader, maer wy zyn sleyk. Gedraeght u dan t'my-waerts als Vader, medogentheyd hebbende met my, en toont nu uw vermogen, in mijne qualen te geneezen, aengezien gy zoo langhe uwe verduldigheyd getoont hebt, in my te verdragen. Ik ben altyd mijns selfs gelijk, altyd ellendigh, altyd arm, blind, en naekt van alle goed; geeft my dan, dat ik myn selven aghte voor t'gene dat ik ben van mijn selve, eenen Niet in alles dat ik hebbe, en niet en hebbe; op dat ik my vereenight houdende door liefde aen u, en onderdanigh door gehoorzaemheyd, eens verdiene alles in u te bezitten. Deus meus & omnia. Mynen God en mynen Al. Amen.
|
|
Auteursrechtvrij