Onder den hiel

[p. 18]

Biarritz

Het duister daalt, mysterie, over de looden zee...
Aandeinend uit de verte, uitklotsend haar groot wee
In donkre holle grotten, die grommen dof en zwaar;

Achter de Spaansche bergen verkleurt het laatste licht
En uit de wolk schiet weiger de bleeke stralenschicht
Der avondster - medeenen glimt weerkaats op de baar...

Maar de avond is zoo luw en de lucht zoo heerlijk lauw,
Op 't strand zingen violen door witten neveldauw
Of 't eene symfonie uit der englen sferen waar.

Geef mij uw hand, melieve, want alles is zoo zacht
Als mij uw lichte glimlach in 't scheemren tegenlacht...
Wat is me de oorlog ver nu met al zijn wreed misbaar!

4 Nov. 1917.