Gedichten

[p. 174]

Mijn Kerk.

Neen, de gemeente,

Zij, in wier midden

't Hart van het diepste gevoel van gemeenschap mag

kloppen,

Zoekt haar verheffing,

Stof tot aanbidden,

Niet daar omhoog, op der bergen omnevelde toppen;

Niet, waar de stormwind

Loeit door 't gebladert',

Straks ook den krachtigen stam als een riet heeft gespleten;

Neen, die gemeente,

Zwijgend vergaderd

Peinst aan de zee, waar geen peillood de diepte kan meten.