Gedichten

[p. 172]

Trahit sua quemque voluptas. ¹⁾

De mensch bepaalt zich niet; hij wordt gedreven;

Niet als de golf, door winden voortgejaagd,

Maar als de vogel, dien de luchtstroom draagt,

Doch zonder eigen aandrift niet zou zweven.

Niet dat is onze smaad, maar dat wij 't niet beamen,

En reden geven, - reden slechts in schijn! -

Waarom wij zoó, waarom niet anders zijn.

Heeft dan de mensch zijn aandrift zich te schamen?

1) Een ieder volgt zijn lust.

[p. 173]

 

Zichzelf altoos en onbeschroomd belijden,

 

Door welke drift het harte wordt ontroerd,

 

Is wat het zekerst tot die schaamte ons voert,

 

Die ons van 't geen ons vreemd is, moet bevrijden.