Gedichten

[p. 168]

Eerste Liefde.

o Zalig, ongelijkbaar uur,

Als de eerste liefde 't hart ontsteekt,

Als jonkheid blaakt van heilig vuur,

En 't eerst dat woord des levens spreekt:
‘'k Heb lief!’

Want o! dat tooverwoord

Ontrukt ons aan het stofgebied,

Ontsluit en kleurt het schoonst verschiet,

Waarin ons 't eeuw'ge toebehoort.

[p. 169]

 

De ziel die liefheeft, zij bestaat

 

Niet langer als een deel van 't Al,

 

Gelijk een golf die komt en gaat,

 

Dien niemand meer gedenken zal:

 

Zij heeft haar eigen zijn voortaan,

 

Haar eigen reden van bestaan,

 

Haar eigen zoet geheimenis,

 

Dat haar een bron van leven is.