Gedichten

[p. 142]

Aan de Smart.

o Smart, o Kruis, hoe ver ook mijn gedachten
Teruggaan van geslachten tot geslachten:
U heeft de menschheid al haar levensdagen

Gekend, gedragen!

o Smart, gij kunt de vijandin niet wezen
Van 't menschenhart, gij, die dat hart doet lezen
In diepten van gevoel en denken, steeds onttogen

Aan lachende oogen!

[p. 143]

 

Al wat het leven aad'len kan en wijden,

 

Gij doopt het in den smeltkroes van het lijden!

 

Gij zult het met uw lout'ringsvuur doorgloeien,

 

En 't goud ontboeien.