Gedichten

[p. 99]

Op het Kerkhof.

o Stille nacht,

Die eens mij wacht,

Gij doet mijn hart niet vreezen:

Na moeite en strijd,

Zult gij een tijd

Van stoorloos rusten wezen!

'k Laat, afgesloofd,

Dan 't moede hoofd,

Na werken, denken, lijden,

o Kalme dood!

In uwen schoot

Met stil vertrouwen glijden.

[p. 100]

 

En houdt het graf

 

Bij al zijn kaf,

 

Een levenskiem verborgen....

 

Geen nood! 'k Begroet

 

Met frisschen moed

 

Een nieuwen levensmorgen!

 

 

 

'k Aanvaard met vreugd

 

Een nieuwe jeugd,

 

Die beter vrucht laat hopen.

 

Ik wil de baan,

 

Die 'k dan zal gaan,

 

Op nieuw met blijdschap loopen!

 

 

 

o Stille nacht,

 

Die eens mij wacht,

 

Gij doet mijn hart niet vreezen:

 

Gij, somb're dood!

 

Kunt morgenrood

 

Van schooner toekomst wezen.