Nauwkeurige Beschrijvingh van Groenland
(1678)–Isaac la Peyrère– Auteursrechtvrij
[pagina 63]
| |
III. Hoofdstuck. Reys van Martinus Forbeisser, uyt Engelland nae Groenland; En sijn Ontmoetingh van de Wilde deses Gewests. Listigheyd van de selve, e.s.v.MArtinus Forbeisser stack, gelijck wy even hier boven hebben geseyd, in 't Iaer der genaede 1577. van Engelland af, om nae Groenland te vaeren. Ga naar margenoot+ Hy vond oock dit Gewest, doch kon, wegens d'aenkomende Naght en meenighte van Ys, gelijck oock om dat hy van de Winter wierd over-ijld, 't selve in 't gedaghte Iaer niet aendoen. Keerde derhalven weer nae Engelland, en verhaelde de Koningin Elisabeth alles wat hem bejegend was, en hy gesien had. De gedaghte Majesteyt meende, op sijn gedaen beright, 't onbekende Land alreeds gewonnen te hebben. Ga naar margenoot+ Gaf hem derhalven, als nu de Lente weer aenquam, drie Scheepen, met welcke Forbeisser andermael uyt Engelland liep, en (nae dat hy 't Land weer in 't gesight had gekregen) aen d'Oostsijde van 't selve Landede. Soo haest d'Inwooners vande Plaets, Ga naar margenoot+ aen welcke hy met sijn Volck uytrad, deese aenkoomende Engelsche gewaer wierden, vloodense terstond voor haer wegh, verlieten haere Huysen, en verberghden sigh, d'een hier, d'ander gintsch. Eenige klauterden van vrees op de spitsen der hooghste Klippen, en storteden sigh van daer af beneden in de Zee. d'Engelsche siende, datse deese Wilde niet gerust stellen noch bevreedigen konden, gingen in de van haer verlaetene Huysen, Ga naar margenoot+ en bevonden, dat het eygentlijck Tenten waeren, gemaeckt van de Huyden der Zee-kalveren, of der Walvisschen, getrocken over vier groote Staecken, en met Peesen geschicktlijck genoegh aen malkander genaeyd. Ga naar margenoot+ Aen al deese Tenten saegense twee Deuren, d'eene nae 't Westen, d'andere nae 't Zuyden gesteld. Maer nae sijden der Winden, welcke haer aldermeest verontrusteden, waerense gantsch bedeckt, naementlijck, nae 't Oosten en 't Noorden. In al deese Wooningen vondense geen andere persoonen, Ga naar margenoot+ als een oud afschouwlijck Wijf, en een jonge zwangere Vrouw, welcke laetste sy, nevens een kind ('t welck d'eerst genoemde by de hand hield, en sy haer uyt deselve ruckten, waer over sy seer verschricklijck begon te huylen,) wegh voerden. Alsse nu van daer wegh ginghen, hieldense de sijde der Zee Oostwaerts aen; en wierden op 't Waeter gewaer een Wonder-Dier, heb- | |
[pagina 64]
| |
bende de grootte van een Os, Ga naar margenoot+ 't welck aen 't eynd van den Beck een Hoorn droegh, langh ontrent anderhalf El: En beslooten derhalven dat het een Eenhoorn moest sijn. Staet aen te mercken, dat deese Ellen werden gereeckent nae de Deensche Maet. Van hier voerense nae 't Noord-Oosten; en vonden een Gewest, daerse aen Land traeden, vermits 't haer boven maten lustigh scheen. Ga naar margenoot+ Alhoewel nu dit Land in 't vaste Groenland was geleegen, soo gavense 't egter den naem van Anawich, om 't selve onder deese hernoemingh dies te gevoeghlijcker te mogen behouden. Sy bevonden deese Landstreeck d'Aerdbevingen onderworpen te sijn. Ga naar margenoot+ welcke seer groote Klippen verscheurden, en over 't vlacke veld heenen wierp; en derhalven, dat het gevaerlijck was hier te vertoeven, als deese Aerdschuddingen sigh lieten voelen. Ga naar margenoot+ Sy hielden sigh een wijl tijds alhier op, wijlse Sand gewaer wierden, 't welck schitterde van Goud, en hebben 300. Tonnen met 't selve gevuld. Alle Middelen wendedense aen, om de Wilde van dit Gewest te bevreedigen, Ga naar margenoot+ op datse met deselve in gespreck moghten koomen. En deese gaven eyndlijck gelijck als blijcken, datse gemeensaem met haer wilden omgaen. Op de Teeckenen der Engelsche gavense door Tegenteeckenen antwoordt, en so veel te kennen, indiense wat hooger wilden opvaren, datse dan vinden souden 't geense soghten. Forbeisser beduydede haer, dat hy sulcks wou doen. En als hy sigh met eenige Soldaten in een Chaloup had geset, soo beval hy de drie Scheepen, datse hem souden volgen, gelijck dan oock van haer geschiede. Aldus voer hy langhs den Oever hooger op: Ga naar margenoot+ Maer als hy nu een groot deel Wilde op de Klippen gewaer wierd, soo bemerckte hy, dat hy van haer sou overvallen worden. d'Inwooners, welcke hem aen 't Strand begeleydeden, saegen terstond, dat hy bevreest was: En om hem de schroom te benemen, soo lietense van aghter den Dam drie Menschen aenkoomen, sijnde veel beeter gesteld en bekleed als d'andere; welcke door teeckenen en vriendlijcke gebeerden hem baeden, dat hy hier aen Land sou treeden. Forbeisser niet meer als drie deeser Wilde aen de Haven siende, en dat d'andere seer verr' daer van daen op de Klippen waeren, gingh op goed vertrouwen tot haer. Ga naar margenoot+ Maer als d'andere, welcke aghter den Dam verborgen laegen, hem saegen aenkomen, soo wierdense ongeduldigh, en drongen met hoopen nae de Haven: Derhalven Forbeisser aghterwaerts weeck. Doch de Wilde scheydeden daerom niet van een, noch verlooren de hoop niet, van hem en den geene die by hem waeren eens te betrappen. Sy bemoeyden sigh geduerigh, om d'Engelsche aen te locken, Ga naar margenoot+ en wierpen seer veel rauw Vleesch langhs den Oever neer, even als ofse met Honden of Engelsche Doggen hadden te doen gehad, welckese door dit Aes wilden vangen. Doch d'Engelsche vertrouwden sigh niet by haer te | |
[pagina 65]
| |
koomen. Ga naar margenoot+ Derhalven gebruyckten deese Wilde een andere list. Sy droeghen een Lam Mensch (of liever eenen die sigh geliet Lam te sijn) nae den Oever. Lieten hem daer leggen, en vertoonden sigh niet in een geruyme tijd, even als ofse verr', jae geheel van den wegh geweecken waeren: Sigh inbeeldende dat d'Engelsche, nae den gewoonen aert der Vreemdelingen, souden naerderen, om deesen ellendighen Mensch, die haer niet kon ontloopen, op te neemen, en voor een Tolck te gebruycken. Doch d'Engelsche, Ga naar margenoot+ een quaed vermoeden hebbende, dat hier bedrogh onder verborgen lagh, schooten een Musquet af nae deesen gemaeckten Lammen: Die hier door terstond fluxe voeten kreegh, en op 't alderspoedighste wegh vlood, sigh aghter den Dam begevende. Doe quamen de Wilde in een ongelooflijcke meenighte op den gedaghten Dam: Wierpen seer verschricklijck nae d'Engelsche met Steenen uyt haere Slingers, en schooten met Pijlen uyt haere Boogen. Ga naar margenoot+ Doch deese spotteden met dit Geweer en losteden in tegendeel op deese Inwooners haer Musquetten en Grof Geschut, waer doorse gesaementlijck de vlught naemen, en als in een oogenblick gintsch en herwaerts verstroyd waeren. |
|