Het leven van Maria Petyt (1623-1677)
(1976)–Maria Petyt–
Auteursrechtelijk beschermd|
Regelnummers proza verbergen
| |
CXLIX. Capittel1Over ses jaren is my eens ghejont gheweest te moghen sien een 2straeltje vande schoonheyt van het Goddelijck wesen, binnen in 3mijne Ziele; uyt welck straeltje, ende ghesicht ick ghekomen ben 4tot de kennisse vande wondere, ende onuytsprekelijcke vreught, 5ghenoechte, ende versaedelijcke blydtschap, de welcke de saligheGa naar voetnoot5 6ghenieten uyt het aenschouwen van dat overschoon, over-ghe-7noeghelijck, ende over-minnelijck Goddelijck Wesen; waer door ick 8soo dorstigh wierdt, om met hun het selve te moghen ghenieten, 9aenschyn aen aenschyn, gansch ontkleedt vande duysternisse des 10Gheloofs, ende de duysternissen, de welcke het ghebruycken ende 11den handel met de Schepsels somtyts zijn mede-brenghende, dat 12gheene dinghen my in dit leven meer en kosten ghenoeghen, door 13't verlanghen ende haecken om ontbonden te zijn, ende het selveGa naar voetnoot13 14Goddelijck wesen te vollen te moghen gaen ghenieten. 15Ick sach hier klaer het ghene seght den H. Prophete David, 16dat Godt bekleedt is met licht, als met een kleedt; ick verwonderde myGa naar voetnoot16 17seer, hoe dat moghelijck was, dat een Ziele, de welcke maer eens 18de gratie ende ghenade hadde ontfanghen, een straeltje van de 19kennisse Godts, ghelijck my alsdan ghegunt wierdt, eenen ooghen-20blick haer ghesicht kost af-keeren van dat alder-schoonste Wesen, 21om haer een wyle tydts te keeren tot de creaturen, met eenighGa naar voetnoot21-22 22arretteren, oft aenklevende letten. 23Ick wierdt hier door al meer verlieft op dat eenigh, opperste 24Goedt, op dat alder-schoonste, alder-minnelijckste Wesen, ende | |
[pagina 239]
| |
25Majesteyt Godts; veel meer toesichtigh om te behaeghen aendeGa naar voetnoot25 26suyvere al-siende ooghen Godts, ende dat uyt een teere, amoureuse, 27ende jalourse liefde t'hemwaerts, om dat hy is, die hy isGa naar voetnoot27. 28Och welck een uyt-nemende suyverheyt van herten ende on-29nooselheyt van ghemoet wierdt my hier gheleert, ende af-ghe-30vraeght: het ghene oock andersins Gheestelijcke Zielen voor deugh-31den houden, sien ick dan vol onpuerheyt, vlecken, ende grove 32beletsels van het openbaeren Godts in hunne Ziele. Och hoe blindt 33sien ick'er dan sommighe, die ick seer wel kenne (ter occasie, dat 34ick'er somtyts mede ghehandelt hebbe) de welcke meynen naer 35den gheest siende te zijn, om hun selven ende andere tot de vol-36maecktheyt aen te leyden; het welcke my gheen kleyn lyden en is, 37siende, dat sy hun selven berooven van dit groot goedt, ende be-38ghinnende saligheyt in dit leven te moghen ghenieten, ende dat sy 39Godt berooven van sijne ghenoechten, die niet anders en begheert, 40als hem aenden mensch, sonderlinghe aen sijne uytverkoren mede 41te deelen, te veropenbaeren, ende hem door liefde met hun te ver-42eenighen. 43Waeren sy maer ghetrouwe in ghestadelijck te beherten de suy-44verheyt des herten, het grondigh afsterven der creaturen, om den 45gheest te ontmenghelen van alle, het ghene de nature te seer mede-46gaet, wel bevalt, sinnelijcke ruste, ende ghenoeghen aendoet, te 47schouwen alle dat ombragie gheeft van eenighe natuerlijckheyt,Ga naar voetnoot47 48in actien, ghelaet, woorden ende ghepeysen, daer van vluchtighGa naar voetnoot48-49 49zijnde als van het aensicht van een Serpent, uytter herten ver-50foeyende alle te groote toe-ghedaenheyt, toe-neyginghe, toevallenGa naar voetnoot50 51ende familiariteyt met menschen, oock andersins gheestelijcke, 52besonderlijck onghelijcke persoonen, al is't oock uyt eenighe goedeGa naar voetnoot52 53pretexten ende meyninghen, dat eenen goeden gheest, hun daer toeGa naar voetnoot53 54beweeght, dryft, oft bewerckt, soo sy hun laeten voorstaen. Och 55hoe veel zijnder hier bedroghen, door ghebreck, dat sy den gheest 56ende de beweghinghe der gratien niet en weten te onderscheyden | |
[pagina 240]
| |
57van de beweghinghe der nature, ende subtiele tentatien des boosen, 58die hier onder ghemenghelt zijn, de welcke nochtans van Godt 59ontfanghen hebben groote talenten van overnatuerlijcke gratien 60ende van eenen verheven roep zijn, voor ontallijcke andere.Ga naar voetnoot60 |
|