Klare onderrichtinge der voortreffelijcke worstel-konst
(1674)–Nicolaes Petter– AuteursrechtvrijHet Achtste Deel.No. 1. Van de Vuyst-slagen.aant.Hen I staen beyde in gestalte om malkanderen met vuysten te slaen binnens arms, en soo staende (schoon dese Plaet sulcks niet aen wijst) sou d'een aen d'anderen een beenslagh konnen geven, dat die gene, aen wien de beenslagh gegeven wierdt, sou moeten vallen. | |
[pagina 11]
| |
2.aant.H slaet naer I, maer I dit siende buckt neder, waer door H sich selven om ver slaet, en in dit om ver slagen grijpt I buckende de rechter voet van H, om hem te doen vallen. | |
3.aant.H voelende dat hy valt, stoot I met de rechter knie tegen sijn billen, waer door I mede genootsaeckt is te vallen. In dese val grijpt H wel mede naer het slincker been van I, maer kan daer niet by komen. | |
4.aant.H en I beyde weder opgestaen, als ofsy malkander buytens arms wilden slaen, soo slaet H eerst naer I, die den slaenden arm van H terstont aengrijpt achter omtrent de schouder met sijn rechter handt, en met de slincker hant vat I het rechter been van H, en dwingt hem alsoo te vallen. Dit doen vallen van I, kan op een andere wijse, als hier wort vertoont, in de voldende Plaet gesien worden. | |
5.aant.I doet H neder vallen, en houdt sijnen arm vast, dien hy eerst gevat had, en treckt of set hem een weynigh om, dan vat hy met sijn slincker hant op de slincker schouder van H, set hem de slincker knie in de lendenen, en buyght hem alsoo achter over; waer door H te sekerder moet neder vallen. | |
6.aant.Doch om het vallen als boven te verhoeden, als I de knie (gelijck in de vorige Plaet is aengewesen) in de lendenen van H heeft geset, soo moet H, door 't wringen met sijn schouderen, soo verre soecken los tee geraken, dat hy d'een of d'ander hant van I, los zijnde, kan vatten, en die gevat krijgende vast houden, en draeyen de felvige (dat hier de slincker is) achterwaerts na de rugh van I om, en setten sijn andere handt achter op dien omgedraeyden arm, waer door H dan I sal doen vallen, of kan hem ten minsten tot den val onvermijdelijck dwingen. |
|