Het wort als een kindeken vertoont, om dat wy, willende den dagh in vier deelen afdeelen, soo is 't reeden dat het eerste een kind zy. Het tweede een Iongelingh, het derde een Man, en het vierde een oud Man. En daerom als de Sonne uyt den Oosten komt, 't welck 't beginsel van de dagh is, begint de Hemel klaer te worden, om het Aerdrijck te verlichten. Petrarcha seyt, naulijx schootse een strael uyten Oosten.
Van sonderlinge schoonheyt wort het geschildert, om dat de Sonne in 't Oosten opgaet, 't welck gebeurt, dat in iemands geboorte de Sonne in 't opklimmen zijnde boven andere Hemelsche lichaemen, brenghtse dieselve, door een besondere kracht, seer schoon van aengesicht voor den dagh, lieflijck, snel, heerlijck, van opmercklijcke zeeden en uytmuntende eedelheyt. Van roode en bloosende kaecken, en met een blonde kuyf als goud, wort het geschildert, als geseyt is, om dat Pamphilus Saxo daer van aldus spreeckt:
Aurora Tithans koets ontsluyt,
En bromt met gulde locken uyt,
En rijst met een doorluchte glans,
Geciert als met een Roosenkrans:
En Phaëtons gespan op 't spoor,
Vlamt d' Hemel met haer wielen door.
Het houd op 't spitse van 't hoofd de klare en schoone Morgensterre Lucifer of Lichtdraeger geheeten. Het kleed wort root gemaeckt, om dat Bocatius seyt, dat de dampen den Morgenstond belettende, te gelijck met het rijsen van de Sonne worden opgetrocken en den Morgenstond maecken.
Het ciersel van schoone en blinckende perlen, bediet, dat de perlen uyten Oosten komen, die de Werreld over in grooten prijs en waerde zijn, om dat het een eedele steen is van wittigheyt en deughd.
Het blauwe gordel, alwaer het teycken van den Ram, Leeuw en Schutter op staet, zijn voor den Sterrekunders of Astrologen Oostlijcke teyckenen. 't Houd de rechter arm om hoogh, om te betoonen dat het Oost aen de rechter sijde des Werrelts is, en daerom is oock 't aengesicht daer nae toe gekeert, of oock, om dat men zijn oogen in 't Oosten plagh op te slaen, om God te bidden en aen te roepen.
De schoone bloemruycker van verscheyden bloemen in de rechter hand, die nu beginnen op te gaen, en de Sonne, gelijck wy hebben geseyt, vertoont, dat in 't opgaen van de klaerblinckende en heldere straelen van de Sonne in 't Oosten, de velden lachen, de bloemen sich openen, en een yder sich verfrischt en vervrolijckt.
Mette slincker hand houd het een Wieroockvat, waer van een reuck opgaet, om te vertoonen, dat in de Oostersche Landen verscheyden reuckwerck, speceryen, balsaemen en andere aerdigheeden van daen komen, die dese goeddadige climaet voortbrenght, gelijck Petrarcha seyt, en zy maeckt oock de grootste schadu van 't lichaem. Waer over Silius Italicus seyt:
In 't opgaen van den dageraet,
De schadu grooter plaets beslaet.
Waer van verscheyden Dichters hebben geschreven, doch insonderheyt de Heer Gio. Camillus de eedle Romeyn, die wy alhier hebben gevolght:
Auroor in 't Oost, aen Ganges vloet,
Daer 't vriendlijck licht sich open doet,
Met Rooskens, en met silvre voeten,
Komt nu den frisschen dagh begroeten.
Maer 't Sonnetjen noch swack en teer,
Schiet nauwelijx zijn straelen neer,
Of strax soo gaet de nacht verschuylen,
En berght sich in de duystre kuylen.
Door 's gulde fackels bly gesicht,
Soo wort de Hemel klaer en licht:
Meedogend met zijn soete straelen,
Komt Phoebus op het kruydjen daelen,
En leckt den dauw van bloem en plant,
En streelt en kust het vochtigh Land.
De windekens vol soete suchtjens,
Bedrijven door 't geruys veel kluchtjens,
Maer 't Vogeltjen, door 't flickren, bly,
Dat queelt een socte vryery.
Auteursrechtelijk beschermd
