Verita. Waerheyt.
Een seer schoone naeckte Vrouwe, houdende in de rechter hand om hoogh een straelende Sonne, daerse op siet, en met de ander hand een open Boeck en een Palmtack, onder de rechter voet salse een Hemelsche globe hebben.
Waerheyt is een geschicktheyt van een welgestelt gemoed, om de tonge niet van 't oprechte af te leyden, noch van het eygen wesen dier dingen, waer van men schrijft of spreeckt: beweerende alleen 't geene dat waer is, en ontkennende 't geene niet waer is, sonder datse van haere gedachten verandert.
Naeckt wort zy vertoont, om dat zy uyter natuyre eenvoudigh is, waer over Euripides in zijne Phoenissis seyt, 't is seer eenvoudigh van de Waerheyt te spreecken, als niet van noode hebbende ydele en op-gepronckte uytleggingen, om datse door haer selve geschickt en bequaem is. 't Selve seyt Aeschilus en Seneca in zijn vijfden brief, dat de Waerheyt een eenvoudige reede is. Daerom isse naeckt gestelt, sonder datse eenigh cieraet noodigh heeft.
Zy houd de Sonne, om uyt te drucken, dat de Waerheyt een Vriendinne van 't licht is, jae zy is een klaer licht, en vertoont alles soo 't in der daed is. Men kan oock seggen datse op de Sonne, dat is op God siet, sonder wiens licht geene Waerheyt is, want hy is de Waerheyt selve, seggende Christus onse Heere, Ick ben de wegh, de waerheyt, en het leven.
Het opene Boeck bediet, dat in de Boec-