Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Allegrezza. Vrolijckheyt.

Een seer schoon Maeghdeken in 't groen gekleet, dat een schoone en fraeye krans van Roosen en andere bloemen op 't hoofd heeft, 't sal mette rechter hand seer aerdigh en bevalligh een Mirtentack houden, die zy een ander schijnt toe te reycken. Zy wort een seer schoon Maeghdeken en in 't groen geschildert, afgemaelt, vermits de Vrolijckheyt den Mensche jongh en wacker houd: Met Roosen en andere bloemen wort zy gekroont, want dit was by oude tijden een kenteycken van een feest of Vrolijckheyt: want als de Oude in hunne gastmaelen vrolijck waeren, soo plachten zy sich soo met Roosenkranskens als met andere bloemen te vercieren. Van dese kranssen vindy overvloedigh by Athanaeum in 't I boek. Zy houd de Mirtentack in de rechter hand, want die was oock by de Oude een kenteycken van Vrolijckheyt: En 't was een gewoonte onder den gasten, dat dese Mirtentack, aen alle die ten disch saeten, wierde omgedragen, en

[p. 579]

noodighden daer door een ander tot singen. En die nu den tack hadde aengevaert, hief den sangh op. Waer van Plutarchus in 't breede verhael doet in zijn gastmael, seggende: Nae dat de Mirtentack was ontfangen, hief yder zijn eygen liedeken op, die zy daerom Asaron naemden, om dat die ophief te singen, die 't was overgelevert. En Horatius singht, dat als de Lente naeckte, in welcke tijd Venus allerwegen Vrolijckheyt aenrechte met haere dansserien, soo omvlocht zy haer hoofd met groene Mirten, terwijl men de Vrolijckheyt pleeghde.