Adulatione. Vleyinge, Pluymstrijckerie.
Een Vrouwe met twee aengesichten, 't eene van een schoon jongh Maeghdeken, 't ander van een mager oud Wijf; uyt hare handen vliegen verscheyden Byen, die hier en daer swerven, hebbende ter sijden eenen Hond.
Het schoon aengesicht is een kenteycken van 't eerste bejegenen van de vleyige woorden, en dat leelijcke aengesicht, vertoont de gebreecken, diemen veinst en achter den rugge houd.
De Byen zijn het eygen beeld van den Vleyer, want zy draegen Honigh in haeren mond, en houden verborgen dien stekenden Angel, waer mede zy veeltijts oock den Mensche praemen, eer hy 't vermoed.
De Hond quispelsteert en bewijst vriendschap aen die geene die hem brood geeft, sonder eenigh onderscheyd of hy 't waerdig is of niet, en dickwijls bijt hy oock die geene, die 't niet verdient heeft, jae 't gebeurt oock dat hy dienselven, die hem 't brood heeft gegeven, verlaet. Daerom wort den Vleyer ditselve seer wel toegepast.
Auteursrechtelijk beschermd