Overvloet een goed en seer behaeghlijck dingh is en een yder aengenaem, gelijck daer en tegens de diere tijd leelijck en vervloecklijck is, strijdig tegens de Overvloet.
Zy heeft een bloeme-krans, om dat de Bloemen en Vruchten, die den Overvloet maecken, als Gesanten of Voorboden zijn: zy konnen oock bedieden, de vrolijckheyd en de geneughte van dit brave geselschap.
De groene verwe en de goude boorden van haer kleed, bedieden de verwen van de schoone bloeyrijcke Velden, die ons een overvloedige Ooghst beloven, en de Saffranige boorden bedieden de rijpigheyt van 't kooren en van de vruchten, die den Overvloet veroorsaecken.
De Overvloets hooren wordt genomen uyt de fabel van Amalthea, gelijck Natalis Comes en Ovidius in 't IX boeck van zijne Herscheppingh verhaelt, 't welck een blijcklijck teycken is van Overvloet. Waer over dit van den Overvloets hooren gestelt is:
Najaden hebben my, met appels, bloem en vruchten,
Geheylight en verrijckt, in weelden en genuchten.
En vermits de Overvloed, een volheyt genaemt wort, om datse soo wel in de slincker als rechter hand geladen is, soo stroytse haer Overvloed, hier en daer, op der aerde.
Dominicus Ancajanus heeft op den Overvloed Latijnsche dichten gemaeckt, die by ons zijn naegevolght:
Siet aen 't Saffranigh Veld, en Ceres met haer vruchten,
Die duysentvout ons schenckt haer zeegen en genuchten:
De taxkens van den boom met appels zijn gelaen,
En 't bolle Druyfken swelt, en neemt het voetsel aen.
Hier loeyt de Os in 't veld, hier gaen de Koeytjens grasen,
Hier schencktmen vette room uyt frissche Mellick-blasen.
De Bosschen voeden 't wild, en 't visken spijst de Zee,
En 't Vinxken in de locht dat quinckeleert in vree.
‘Segh nu eens dertel Mensch! wat soudy van den Heere,
‘Van Hemel, Aerd en Zee, noch eenighsins begeeren?
Auteursrechtelijk beschermd
