Harpia.
De Poëten versierden dat de Harpien vuyle en stinckende Vogels waeren, en in de Werreld gesonden, om Phinaeus den Koningh van Arcadien, te straffen, om dat hy zijne twee soonen de oogen hadde uytgesteken, ter begeerte van zijne Vrouwe, die Koninginne en haer Moeder was. En dese Vogels, terwijlen hy oock was blind geworden, besoedelden hem met vuyligheyt, en naemen de spijse voor hem wegh, terwijl hy adt. Daer nae wierden dese Harpien van de Argonauten verjaeght, in den dienst wesende, van dien selven Koningh, die haer vervolghde datse over 't Ionische Meyr in 't eyland Strophade vlogen, gelijck Apollonius wijtlopigh verhaelt. En Virgilius seyt in zijn III boeck van Aeneas, dat eene van dese Vogels, aen de Trojanen de ongeluckige wederkomst en moeylijckheyt, die zy souden moeten uytstaen, voorseyde, tot straffe van dat zy hadden onderstaen haer te dooden. Ariosto, Virgilium naebootsende, seyt aldus:
Daer waeren seven by malkaer,
Gelijck een Vrouw, van hoofd en hayr,
Vael, dor, van honger uytgeteert,
Daer yder Mensch af was verveert:
De vleugels waeren vuyl en groot,
Met Rovers klauwen, scherp en bloot.
Een grove buyck, een Slange steert,
Die s' als een Slange krult en keert.
De Harpien worden Iupiters Honden geheeten, om dat dese zijn als de Furien of Raesernien, die in de Helle met Hondskoppen waeren afgeschildert. Men seght, dat dese Vogels altijts honger hebben, op de maniere, als de Gierige.
Auteursrechtelijk beschermd