Scilla.
Een schricklijck Monsterdier in een duyster Zeehol, met twaelf voeten, ses lange halsen en soo veel hoofden: hebbende yder een groote wijde beck, met drie tanden, waer uyt men seer doodlijck venijn siet vloeyen, stekende de koppen uyt haer vreeslijck hol, om op den roof van de voorbygangers te loeren, gelijck zy eertijts de Medegesellen van Vlysses deden, daer der soo veele van worden verslonden, als het wreede Monsterdier verslindende becken hadde, blaffende als een Hond. En Ovidius maelt het in 't XIV boeck Metamorph. af, dat het in een lac of stilstaende waeter leeft, dat van Circe is vergiftight. En gelijck Virgilius in 't III boek van zijn Aeneas te kennen geeft.
Scilla en Caribdis zijn twee klippen, die in de Sicilische Zee gestelt zijn, wesende altijd seer gevaerlijck voor den Schippers. Daerom hebben d'oude Poëten, dit de beeldnissen van Zee-monsters toegeschreven, dat zy alles vernielden, wat haer te seer naederde.
Auteursrechtelijk beschermd