Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Valore. Manhaftigheyt, Dapperheyt.

Een bedaeghd Man in 't goud gekleet, hebbende een Lauwer tack boven een Scepter in de rechter hand, mette slincker streelt hy een Leeuwe, die aen zijn slincker sijde leunt.

Aen een bedaeghd Ouder, leunt sich de Dapperheyt seer lichtlijck, want zy plagh door haer selve de vastigheyt des gemoeds en de sterckheyt des lichaems te dragen.

Met goud wort hy gekleet, want gelijck het goud in het vier wort gesuyvert, alsoo wort de volmaecktheyt van een Man oock verkregen door den vlam van een opgestoockte haet of wrock, of door de nijdigheyt of door de fortuyne.

De Scepter worter gemaelt, want aen de vromigheyt moeten sich de regeeringen en de heerschappien, nae de reeden, buygen:

[p. 327]

En de Lauwerkrans, die altijt groen blijft, sonder bleeck te worden, bediet het ampt van een dapper Man, nae 't seggen van Horatius:

Nil conscire sibi, nulla pallescere culpa.

Dat is:

Het hert niet quaets bewust,
Verbkleeckt wort noch ontrust.

De bleeckheyt in gevaer, is een teycken van kleynmoedigheyt.

De Leeuw mette welcke hy speelt, is een werck van waere dapperheyt, weetende de beestige en wilde gemoederen der Menschen, om dieselve tot goedgunstigheyt te locken, en tot sich te trecken, haer berovende, met een aerdige bevalligheyt, van de quaede manieren en schandelijcke gewoonten.