Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants
(1971)–Dirck Pietersz. Pers– Auteursrechtelijk beschermd
[pagina 308]
| |
kens dat het Lott den eenen het geluck, en den anderen het ongeluck aenbrenght.
Maer om te spreken offer het Lot is, en hoedaenigh, dat vereyscht een breeder uytlegginge: doch dit is alleene genoegh, dat wy 't Lott noemen, die selsaeme geschiedenissen van dingen, die buyten 't opmercken of de meeninge van den Wercker, gebeuren; 't welck van Ausonius seer aerdigh uyt het Griex is vertaelt: Want eener die mistroostigh was, meende sich met een strick te verhangen, en op de plaets komende merckt hy iets, waer nae hy begost te graven en vind een schat die aldaer was verborgen, waer over hy blijdelijck den buyt wegh draeght, en leyde den strick in de plaets. De ander die den schat hadde begraven, vont den schat wegh gedragen en een strick in de plaets geleyt, waer over hy mistroostigh zijnde, sich selve verhingh; gelijck dees Dichten luyden:
Hy die kampt met den dood vind een verborgen schat,
Dies laet hy daer den strick en kiest het blijde padt:
Maer die eylaes! het goud daer selver had gegraven,
Vind voor het goud een strick, en word een aes der Raven.
Anders. Pleun wil sich hangen, vind een schat,
Hy laet den strick en kiest het padt:
Maer die 't begroef, die vind den strick,
Dies hy sich hanght aen eene mick.
|
|