Speranza. Hope.
Een Maeghdeken in 't groen gekleet, met een bloemekrans, houdende een Cupido in den arm, dien zy haer eygen borsten te suygen geeft.
De bloemekrans om reeden, die in de Medaglie van Claudius van de Lely is geseyt, bediet de Hope, om dat wy de bloemen siende geopent, de aenstaende vrucht verwachten.
De Cupido die de borsten suyght, is een teycken waer door vertoont wert, dat de Hope een waerachtigh voedsel van de Liefde is, en waer de Hope ontbreeckt daer verdwijnt de Liefde in aller haest, want om dat zy is een ontstellende quellinge van 't verlangen, om de beminde saecke te genieten, soo isser geen twijfel aen, of zy kan niet sonder de liefde, noch de liefde kan sonder de Hope bestandigh zijn. En gelijck men nimmermeer nae 't quaed sal verlangen dat een Mensch heeft, soo hoopt hy altijt nae 't goede, te weten van een Man, die wel nae de Natuyre en nae de reeden leeft: En gelijck het goede lichtlijck is te kennen, so beweegt het oock den Mensch lichtlijck om 't selve te beminnen, te hopen, te besitten en sich daer in te verblijden. Waer over Augustinus over den 104 Psalm seyt, dat de Liefde sonder de Hope niet kan komen tot het wit van haere begeerte.
Auteursrechtelijk beschermd