Fedelta. Getrouwigheyt.
Een Vrouwe in witte kleederen, houdende met twee vingeren van de rechter hand eenen Trouw of Segelringh, en ter syden eenen witten Hond.
De Segelringh is een teecken van Getrouwigheyd, want met dieselve sluyt en verberght men eens anders geheymnissen. Het witte kleed, is een teycken van de suyverheyt der Trouwe.
De Hond is het getrouwste Dier, waer van Plinius in 't VIII boeck verscheyden voorbeelden ophaelt, doch onder andere dit gedenckweerdige, van den Hond van Titus Labienus, 't welck binnen Romen gebeurt is, wanneer Appius Iunius en Publius Silius Burgemeesters waeren: want Titus gevangen zijnde, soo liet de Hond niet nae, gestadigh aen sijn syde te leggen, en hy daer nae als misdadige overwonnen zijnde, wierde geworpen van een sekere hooghte (Scala Gemonia geheeten:) een straffe, die te Romen over den misdadigen gebruycklijck was: De Hond nochtans, bleef altijd staen aen het lichaem van sijnen dooden Heere, betoonende seer deerlijcke teykenen van droefheyt en medelijden, dragende alle de spijse, die hem voorgeset wierde, aen den mond van sijnen dooden Meester: ten lesten het lichaem in den Tyber geworpen zijnde, springht dat arme beest uyt groote liefde daer nae toe, hem houdende een groote wijle boven 't waeter, tot verwonderinge van alle toesienders.
Men leest van Erastus een Roomsch Ridder, die een eenigh soontjen in de luyeren hadde, waer by alle tijt een Huyshond lagh. 't Gebeurde, dat hy op seeckere dagh uyten huyse was om eenigh Tournoy-spel te sien, soo wilde de Vrouwe om haere nieuwsgierigheyt mede daer heen, besluytende den Hond met het kindeken te gelijck in eene plaetse, met haer nemende alle haere dienstmaeghden, gaende voorts boven op een solderinge van 't Huys, alwaer zy de Feeste sien konde: even ten dier tijde, kruypt een schricklijcke Slange door een gat van de muere in de kamer, en geeft sich nae de wiege daer 't kindeken lagh, om 't selve te dooden: De Hond bespringht den Slange dapperlijck, dien hy overwint en doodet, wesende seer bebloet van de beeten der Slange, en onder al dit gevecht, valt de wiege omme, en stulpt het onderste boven. De Voetster siende het bloet en de omgestorte wiege, gissende dat her kind dood was, loopt met seer droeve en benaude traenen nae des kindts Vader, hem dit onheyl klagende: De Vader door dese woorden, als rasende, loopt op staende voet, en houwt met eenen slagh, sijnen getrouwen Huyshond, in twee stucken, en haestende nae de Wiege om het doode en verscheurde schaepken te sien, vind hy het selve levendigh en frisch, tot sijn overgroote blijdschap en verwonderinge: en siende aldaer de doode Slange, komt hy tot kennisse der Waerheyd, van harten bedroeft zijnde, dat hy oorsaecke was van de dood van dat onschuldigh Dier, dat hy hadde behooren weldaet te bewijsen, over sijne ongehoorde Getrouwigheyt. Veele andere historien op te halen is niet ons voornemen.
Auteursrechtelijk beschermd