Memoria. Geheughnisse, Gedachtnisse.
Een Vrouwe van middelbaer Ouder, hebbende op 't hoofd een bagge of een kofferken vol juweelen, in 't swart gekleet, treckende mette twee eerste vingers van de rechter hand aen 't lelleken van 't rechter oor, en mette slincke hand, houtse een swarte hond.
Van middelbaer Ouder isse gestelt, om dat Aristoteles seght, dat de Menschen in 't beste van haer leven van beter en vaster memorie zijn, als in d'Ouderdom, en dat door de vergetenheyt, om dat de kindscheyt sulx noch niet heeft geleert.
Het ciersel op 't hoofd bediet, dat de Memorie een seer getrouwe opsluytster en bewaertster is van alle dingen, die onse sinnen door de fantasyen of invallen werden vertoont: en daerom isse genaemt een kiste van Wetenschap, en van de schatten der ziele.
Met swart isse gekleet, om dat dese verwe vastigheyt bediet, waer van voor is gesproken: Wesende dit de memorie eygen, datse vast hout 't geene den sinnen is vertoont en ingebeelt.
Zy treckt aen 't lelleken van haer oor, tot vergelijckinge van 't geene Plinius seyt, in 't diepste van 't oor is de plaetse van de Memorie, 't welck wy te kennen geven, als men daer aen roert, gelijck Virgilius mede getuyght.
De swarte Hond is om dieselve reeden als 't swarte kleed: om dat de Hond een Dier is van een groote Memorie en onthout, gelijck wy door de daeglijxse eervaringe sien, want als hy in onbekende wegen gebracht wort, en verre van huys is om weder te keeren, jae waer hy is, soo sal hy sonder eenigh beraet, den wegh van waer hy is gekomen, wederom in slaen. Daerom wordt geseght, dat wanneer Vlysses naer 't verloop van twintigh Iaren wederom in sijn Vaderland keerde, dat een Hond, dieder in sijn vertreck, van hem gelaeten was, hem allereerst kende, en alle vriendschap bewees. Waer over oock Socrates by Plato, in sijne Phoedro swoer, by eenen Hond, als dat Phoedrus had van buyten geleert, de geheele Oratie of Vertoogh, die Lisias hadde gemaeckt.
Auteursrechtelijk beschermd