Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Oratione. Gebed.

Een oude nedrige Vrouwe, die van den hoofde totte voeten toe, met eenen witten Mantel bekleet is en knielende, hebbende bloote armen, en in de rechter hand salse een Wieroock vat, en in de slincker een Hert houden, en ter syden sal een Haene staen.

Oud is zy, om reeden die alreede geseyt is.

[p. 133]

Zy deckt haer hoofd totte voeten met een Mantel, om te vertoonen dat het Gebed niet in 't openbaer, maer in 't verborgen moet geschieden, nae de spreucke Christi: Als ghy bid, gaet in u slaepkaemer. De witte Mantel bediet, dat het Gebed, eenvoudigh, suyver, klaer en van gewicht en deftigheyt moet wesen, niet met een gemaeckte fraeyigheyt.

Het gesicht is ten Hemel gekeert, om dat dat selve een optreckinge des gemoeds is, gelijck oock het knielen eerbiedigheyt vertoont, en het Wieroockvat, het Gebed.

Dat zy een Hert in de slincker hand hout, druckt uyt, dat, indien het Hert niet bid, soo is 't geklap van de tonge vergeefs. Want het is beter stille in 't hert te bidden, sonder geluyt te slaen, als alleen met woorden, sonder aendacht des gemoeds.

De Haen worter ter syden gestelt, als zijnde een beelt van de wackerheyt, om dat Christus by Mathaeum XXVI cap. seyt: Waeckt en bid, op dat ghy in geen versoeckinge valt, gelijck oock Lucas XXI en elders meer geseyt wort.