Honore. Eere.
Een Man van een eerwaerdigh opsicht, en met Palm gekroont, met een gulde keeten aen den hals, als mede braseletten aen de armen, houdende in de rechter hand een Spiesse, en in de slincker een Schild, waer op geschildert zijn twee Templen, met een opschrift: Hic terminus haeret; speelende dit op de Tempels van Marcellus hier vooren verhaelt.
Met Palm is hy gekroont, om dat dese boom, gelijck A. Gellius verhaelt, een teycken is van overwinninge. Want soo men op dit hout eenige swaerte hanght, soo sal 't nochtans niet wijcken, maer sich daer tegens op geven: Wesende dan de Eere een kind van de overwinninge, gelijck Boccatius in sijne Godenbeschrijvinge verhaelt. En soo past het wel dat hy zy geciert met het waepen van sijn Moeder.
De Spies en Schild waeren in oude tijden de wapens der Koningen, in plaets van de kroonen, gelijck Pierius verhaelt. En gelijckmen tot den Tempel van de Eere geene ingangh hadde als door den Tempel der Deughd, soo wort verstaen, dat dat alleene de waere Eere is, die door de Deughd voortkomt.
De gulde keetens aen hals en armen, waeren oude Eerteyckens, en wierden van de Romeynen gegeven tot belooninge, van die sich dapper, in den Krijgh, hadden gedragen, gelijck Plinius verhaelt.
Auteursrechtelijk beschermd