Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Morte. Dood.

Een bleecke Vrouwe, met geslooten oogen, in 't swart gekleet, nae 't seggen

[p. 94]

van de Poëten, die 't berooven van 't licht voor de dood nemen, gelijck Virgilius en Lucretius mede verhaelen. Want gelijck de slaep een korte dood is, alsoo is de Dood een lange slaep, en dickwijls wort in de H. Schrifture, de slaep voor den Dood genomen.

Dood.

Men soude de Dood konnen afmaelen met een bloot swaert in de hand, als dreygende, en in de ander hand een viervlamme, uytdruckende, dat de dood het sterflijcke van 't onsterflijcke wegh neemt, en mette viervlamme soo vernieltse alle gevoelijcke machten, weghnemende de kracht van de sinnen, verteerende het lichaem tot stof en assche.