Cesare Ripa's Iconologia of Uytbeeldinghen des Verstants

Virtu Insuperabile. Onverwinnelijcke Deughd of Sterckheyd.

Een Vrouwe bedeckt met een schoone Wapenrustinge, houdende in de slincker hand een Spiesse, en in de slincker arm een Schild, waer in een Eyckenboom gemaelt is, op den Helm salse een Lauwertack hebben, die wel van den blixem gedreyght, maer niet is te neder geslagen, met dit opschrift: Nec sorte nec fato, dat is, noch by geval noch door nooddwangh.

De Deughd als een Krijgs-Heldinne, die gestadigh mette sonden kampt, wort gewapent afgemaelt, en oock met den blixem, die, gelijck Plinius seght, met al haer macht, den Lauwer niet kan quetsen, gelijck oock de Deughd, met geene slinxe toevallen, kan worden beschaedight.

[p. 87]

De Eycke die in 't Schild is gemaelt, bediet niet anders, dan dat de Deughd vast en bestandigh is, gelijck dese boom, diewelcke diepe wortels, en breede blaeders en tacken heeft, en hoe die meer behouwen wort, soo veel te stercker wortse, en hoe die meer gesolt en geslagen wort, soo veel te meer wastse en spreyt haere tacken en bladers uyt: daerom wortse by de Deughd geleken, die sich voornaemelijck in aenvechtingen en swaerigheden ontdeckt en sien laet.

Men kander oock wel ter syden een yser Vercken maecken, 't welck geen andere toerustinge doet om sijn leven te beschermen, als sich selve in te trecken, en sich alsoo te beschermen: van gelijcken wort oock de Deughd, door haer selve, beschermt, op haer selve vertrouwende, om alle slinxe voorvallen en gewelt snellijck te overwinnen. Hier op speelde oock Horatius, seggende, datmen sich most, door sijn eygen Deughd, beschermen.