Virtu. Deughd.
Een gevleugelt Maeghdeken, zeedighlijck gekleet en met Lauwer gekroont, houdende in de hand een eycken tack, met dese spreuck in de soom van 't kleed medio tutissima, dat is, de middelmaet is allerseeckerst.
Silius Italicus seyt in 't XIII boeck van den Carthaginenschen Krijgh, dat de Deughd een bequaem loon aen haer selve is: en dat komt seer wel mette meeninge der Stoiken over een, diewelcke seyden, dat buyten haer geen saecke was, die genoegh was om haer te beloonen: en die wierde van de Oude aldus afgemaelt: Want gelijck de Eyckeboom tegen het bulderen der stormwinden onbeweeghlijck blijft, alsoo bleef oock de Deughd onbeweeghlijck tegens alles wat haer, van slinxe bejegeningen, soude mogen ontmoeten.
Door de beteycknisse van den Laurier, sal dienen 't geene in de volgende beeldenisse van 't een en 't ander van dese plante, sal worden vertoont.
De spreucke betoont, dat dese werckingen, alleene aenhanghsels van de Deughd zijn, die oock haere buyten wegen hebben, die daer zijn als graften en putten waer in de Mensche valt, en verdrenckt, vallende alsoo van sijne rechte wegen en sinnen. Daerom seyt Horatius seer wel:
Hout doch in alle dingen maet,
Die d' Eynden niet te buyten gaet:
Maer wie wil slinxe wegen slaen,
Dat kan niet mette Deughd bestaen.
Auteursrechtelijk beschermd