Pentimenti de Peccati. Berouw van Sonden.
Een Man in 't swart gekleet, gevoedert met taneyt, leggende op de knien, slaende met den rechter hand sijn borst, 't hoofd een weynigh scheef houdende, de oogen ten hemel slaende, klaegende sonder ophouden, hebbende een Pellicaen ter syden.
't Berouw is soodaenige droef heyt, en sulcken prickel, die den Mensche pijnight en angstight, door de lelijckheyt, schandelijckheyt en schade van de bedrevene missedaet, die door de conscientie is veroordeelt. Daerom seght David in sijnen XXVIII Psalm: Daer is geen ruste in mijne beenen, van wegen mijner sonde.
De verwe van 't kleed, en't slaen op de borst, bediet, de droef heyt en de overtuyginge van schuld van de bedrevene sonden: om redenen als boven geseyt.
Dat hy geknielt leyt, siende ten hemel, is om dat hy van God vergiffenis bid over sijne bedrevene sonden.
De Pellicaen, seyt S. Hieronymus, nae dat hy met sijn nebbe sijne jongskens heeft gedoot, blijft drie daegen in sijn nest, staedigh klaegende, 't welck een seecker werck is van berouw, gelijck Ruseellus seyt. Ovidius seght in sijne herscheppinge over de allegorie van Biblis, die in een fonteyn verandert was, tot een voorbeeld van de traenen, dat, wanneer men gebracht is tot Berouw van onse sonden, dat wy dan in traenen sullen versmelten, tot een teycken dat wy waerachtelijck Berou hebben.
Auteursrechtelijk beschermd