Schoon wortse gemaelt, om dat dese lelijck is, die daer leeft in doodelijcke sonden; en in't tegendeel is die ten hoogsten schoon, die verre van de sonde is, en sich tot God bekeert.
Van middelbaer Ouder is zy gestelt, om dat Aristoteles seght, dat de bedaegtheyt het midden is, tusschen d'Ouderdom en Ionckheyt: om dat dees Ouder alle goed heeft, dat tusschen de Iongheit en Ouderdom is, te weten van alle jeugdelijcke dertelheden en ouder lieden gebreken, afgescheyden; maer in dees Ouder, als zijnde het midden, past het best. En daer over kan men seggen, dat in dees Ouder de waere kennis is, om het quaede te vlieden, en het goede te volgen. Oversulx kan men tot ons voornemen dese spreucke passen: In medio consislit virtus, dat is, de deught bestaet in 't midden.
Zy is geschildert ofse naeckt was, doch evenwel met een seer wit en dun kleed bedeckt, om te doen verstaen dat de bekeeringe moet wesen suyver, oprecht, en van alle wereltsche genegentheden en bekooringe afgescheyden. En de spreuck, In te Domine speravi, waer mede zy omgort is, bediet dat die geene die waerachtelijck bekeert is, het voornemen heeft, om niet wederom van God, door de sonde, te scheyden, en derhalven soo hoopt hy op God, komende sodaenige hoope door 't Geloove, van dat hy in de genaede Gods is, sulx dat dit Geloove in de ziele aenwassende, het vertrouwen te gelijck aenwast, om sich in God te verblijden.
De prachtige kleedinge, goude keeten, de kostlijcke edelsteenen, die op der aerde leggen, versekeren ons, dat die geene die tot God bekeert is, alle de prachtigheyt, rijckdom en ydelheyt deses Werelts veracht. Waer over Bernardus seyt, de Heylige verachten alle pracht des lichaems, soeckende alleene een welgecierde ziele.
Haere kostlijcke blonde en gevlochten hayren, die zy op der aerden heeft leggen, drucken uyt, dat zy die niet meer gebruyckt, want Pierius seyt dat de hoofdhayren bedieden de gedachten, sulx dat die sich bekeert, de snoode gedachten moet wegh jaegen en verdrijven: diewelcke, soo die niet worden uytgeroyt en afgesneden, soo verblinden zy het gemoed, en beletten de aendacht van die sich wil bekeeren.
Datse haer hoofd om hoogh hout en ten hemel siet, wil seggen, dat het ons eerst betaemt met een vast vertrouwen tot God te keeren, om van hem genaede te verwachten, niet nae onse verdiensten, maer nae sijne grondloose barmhertigheyt. Paulus seght, het Geloove is een gaeve Godes; oock seght David, de Heere sal sijn genade en eere geven, 't welck wy door de klaere en lichtende straele uytdrucken.
De overvloedige traenen die langs haere wangen afdaelen, bedieden berouw en leetwesen, en gelijck Curtius verhaelt, soo zijn de traenen aenwijsers van 't berouw. En de handen over malkanderen geslagen met het bewijs van droef heyt, betoonen de innerlijcke smerte, die de bekeerde mensch gevoelt, wanneer hy God heeft vertoorent.
Het Hydra of veelhoofdigh Beest, dat neffens haer voeten staet, geeft te kennen, dat het betaemlijck is de sonde te verachten en met voeten te treden, diewelcke met groote moeyte en swaerigheyt wort overwonnen en ter aerde geworpen. Daerom doetse groote tegenstand om de bekeerde te ver-
Auteursrechtelijk beschermd