door 't overlijden van sijnen soone, als door de moeylijckheyd van Livia sijn huysvrouwe, die moeder was van Tiberius, wiens quade zeden Augustus andersins wel bewust waren. De wreede manieren van Nero, willen eenige, dat in 't begin, soo niet bekent waren, sulx datmen in sijne jonckheyd een goet gevoelen van hem hadde, nemende in de vrye konsten seer toe. Vertoonde sich seer meelydig en sachtsinnig, en wanneer hy het vonnis van eene, die ter dood was verwesen, onderschrijven soude, seyde hy, al suchtende, utinam nescirem literas, och dat ick koste lesen noch schrijven. Doch hoe hy dit van herten meende, getuyght sijn meester Seneca in 't boeck de Clementia of sachtsinnigheyt. Maer nae de eygen uytwijsinge sijns levens, wierde hy nae vijf jaeren sijnder regeeringe geheel onbarmhertig. Van welcke vijf jaeren, de seer lofwaerdige Keyser Trajanus seyde, dat niemand beter als Nero hadde geregeert: geduyrende dieselve, soude een yder met hem zijn bedrogen geweest, en hem, meer als willig, hebben aengenomen, doch Claudius lette op geen bedrogh, maer nam hem aen op 't aenhouden van Agrippina, die hy beminde. En hoewel het van nooden is datmen eerst eenige mudden souts met yemand eete, aleermen hem kenne, nadien het alsoo swaer is, een ander, als sich selve te kennen, niet te min soo heeftmen gesien dat de Keysers gemeenlijck in haere aenneminge een goede verkiesinge hebben gedaen. I. Caesar dede een goede verkiesinge als hy Augustus aennam. Goed was de verkiesinge van Nerva, die Trajanus Adopteerde of aennam: van gelijcken was de verkiesinge van Trajanus, hoewel Spartianus dat alsoo niet toestaet, met Adrianus. Goed was de verkiesinge van Adrianus met Lucius Verus, die schoon van wesen en vol Koninglijcke statigheyd was, verciert met geleertheyd en groote welsprekentheyd, volmaeckt van verstande, doch swack van lichaem, 't welck Adrianus oock seer wel bekent was, waer over hy dickwils seyde, de goden sullen ons desen slechts op de wereld vertoonen, maer niet lange laten blyven. En als hy daer nae was overleden, riep hy klagende, Och hoe hebben wy op soo een krancke muyre gesteunt? en daer door verlooren vier duysent Sextertien, die wy aen 't volck en aen den soldaeten tot een vreugdefeest, over dese Aenneminge, hebben vereert. Drie andere die van Adrianus waren Aengenomen, zijn oock goed geweest, als wanneer hy Marc. Antoninum, Pium en Marc. Aurelium aennam, seer waerdige Keysers: een rechte soon van de voorgeseyde Ceionii, die op eenen selfden wagen met Marco Aurelio, sijnen aengenomenen broeder, triumpheerde. Meer andere Aennemingen van geluckige verkiesingen souden wy hier by konnen voegen, maer alsoo geene te boven gaet de aenneminge van Antoninus Pius en van M. Aurelius, soo willen wy 't daer by laten, en komen totte uytlegginge vande beeldenisse.
De Folica seggen eenige dat duystere roetachtige verwe heeft, andere dat hy uyt den witten siet, andere dat hy is deselve vogel Herodius: En desen schrijven zy oock natuerlijcke dingen toe, die d'ander heeft, maer soo de Folica een kuyf op 't hooft heeft, gelijck Plinius seyt, en soo de Herodius een valck is, gelijck B. Anglicus seyt, soo konnen het geen eenderley vogels zijn, want de valck heeft geen kuyf, en dese Folica, zijnde een watervogel, soude sich ontrent de meeren en stillestaende wateren houden, gelijck Aristoteles seyt; doch hier van is verscheyden gevoelen, als dat het een soorte van valcken soude wesen als sperwers, havicken &c. Andere seggen dat het een duycker, een meeuw of waterhoen soude wesen. Alb. Magnus wil dat de Folica een swarte waetervogel zy, die vermaeck heeft in onweer, en daer onder in de zee speelt en swemt, wijckt niet van sijn geboortplaetse, heeft groote voorraed in sijn nest, is gastvry en deelt andere vogels daer van mede. Te Romen soo word dit een watervogel, Fulica geheeten, die duyster-aschgrau is, met een swarte nebbe, de pooten als eyndvogels, 't hoofd swart, sonder kuyf of gekrulde kam.
De Ossifraga wesende een geslacht van Arenden, beenbreker geheeten, is oock by Mathiolum aschgrau afgemaelt. Aristoteles seyt datse aschverwig, witachtig en licht hemelsblau is, grooter als een Arent, waer van verscheyden gevoelen is. De Cardinael Damianus seyt, door 't getuygnis van Plinius en Aristoteles, dat de Fulica en Ossifraga eenderley natuere hebben: want als de Arent hare jongen wreedelijck van hare vaderlijcke erfnis heeft verjaegt, dan neemt zy dieselve aen,
Auteursrechtelijk beschermd