Waerschouwinge aen de Jeughd.
DE Ieughd bedrieght sich dapper wanneer sy door de dertelheyt verlockt en totte Wellusten over-gevoert, sich laet voorstaen, datse daer door verheven en voor de Werreld sullen werden gesien, om alsoo geacht en ge-eert te zijn. Maer sy nemen het snoodste van allen ter hand, alsoo sy daer door tot geen eerlijck en saligh leven sullen geraecken: daer sy nochtans de Christelijcke en der Ouden vermaningen behoorden te betrachten, die hun al een geheel andere wegh voorstellen, om daer in onstraflijck te wandelen. Doch het gaet haer alleens, als die de eedle Peerle vertreeden, en in 't slick der Wellusten versoopen, stadigh te leggen te wentelen. Soo dat de gelijcknis waerachtigh is, die eenige Philosophen voorstellen, dat het seecker Man gegaen is, die welcke twee salf-bossen voorgeset zijnde, waer van hy door 't smeeren van d'eene, een Valck soude werden, en door 't smeeren van d'ander een Eezel. Dese door de hope van verheventheyt, meenende de salf-bosse van een Valck te verkrijgen, krijgt de salf-bosse van eenen Eezel: waer door hy ontaerdende stracks een Eezel wierde. Alsoo meent oock de domme Jeughd en meenigh Mensch, datse door de yver om tot hoogheyt te komen, sy sich moeten smeeren mette salve der Wellusten, om alsoo Valcken te worden, maer sy worden rechte Eezels. Slaven voor haer selfs, slaven van anderen, slaven van hare wellusten en hoovaerdye. Waer uyt sy nauwlijcks, 't en zy, tot haer verderf en ondergangh, konnen werden verlost, maer die met rouw en hertenleet, hare ellende te laet sullen beklagen.
Auteursrechtvrij