Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 190]

Verachtinge der Werld.

Stemme: Fransche air.

GHy die de Werreld wilt dienen en eeren,
Let op u leven en vluchtige lust,
Die u kan heffen en weder verneeren,
Die u kan vleyen en rooven u rust,
Die u verlockt door een vermomde schijn,
En schaft voor vreughd, seer doodelijck venijn,
Waer door de ziel, in veel gevaer en smert,
Sich stort, dat sy gelijck betovert werdt.

2. Wilt ghy haer volgen, sy sal u beminnen,

Sy sal haer weesen en lieflijcke vreughd,
Vriendlijck betoonen, in ziel en in sinnen:
En u besmetten met veel ongeneughd.
Want sy is valsch, door haer liefkosery,
Die u verleyt, door snoo bedriegery,
En schenckt u in voor vreughde bittre gal,
Die u hier nae, soo suur bekomen sal.

3. Sy sal u streelen en weder verslinden,

Al uwe eere, u tijd en u geld,
Sy sal u kluystren en strengelijck binden,

[p. 191]

 

Dat ghy verslagen leght neder gevelt:

 

Sy sal u ziel, met stricken overlaen,

 

Tot u verdriet, met scherpe geessels slaen,

 

Soo dat u lijf gemartelt en gepijnt,

 

Hier door gepranght, in veel' ellende quijnt.

 

4. Ghy wort een slave die vriendlijck moet speelen,

 

Ghy moet de Werreld een troetelkind zijn,

 

Al hare wonden zijn niet om te heelen,

 

Als door gebeden met boet en met pijn,

 

En waer' berouw, door een gebroken hert,

 

Dat dan verfoeyt dees schandelijcke smert,

 

Waer door 't gemoed, door overlegh van 't quaed,

 

Sich schaemt voor God, die alle sonden haet.

 

‘5. Vliet dan de Werreld, met al haere lusten,

 

‘Streeft op ten Hemel nae 't heylige pad,

 

‘Vliet het verganckelijck, laet de ziel rusten,

 

‘Kiest voor de weelde, dees Hemelsche schat,

 

‘Daer alle lust en alle vreughde woont,

 

‘En daer de deughd wort loffelijck bekroont:

 

‘Want 's Werrelts lust en hooghmoed sal vergaen,

 

‘Maer Godes Woord sal eeuwighlijck bestaen.