Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 171]
| |
Stemme: Gelijck als de witte Swane sterft.
Maria.
GElijck als een Tortelduyfken quijnt,
Als 't haer Eegaede derft:
Soo oock nu mijn ziel, eylaes, sich pijnt,
Nu al haer vreughde sterft:
Hierom moet ick nu versuchten,
In mijn pijn,
En vol hoopen en vol duchten,
Treurigh zijn.
Petrus.
2. Ey! wie is't die hier dus klaeght en steent,
En quelt haer droeve hert:
Wie is't doch die hier dus kucht en weent,
En stooft sich in de smert?
Wilt de sorgh en droefheyt staecken,
Weest te vreen,
Wat ghy niet kond beter maecken,
Dient geleen.
Maria.
3. Ach wat vreughd is voor mijn bange ziel,
Die in de rouw verslijt.
Al wat my eerst in de vreughd beviel,
Is Alst en Aconijt.
Schreyen is nu al mijn vreughde,
Lacchen, pijn,
Al mijn wellust, ongeneughde,
En venijn.
Petrus.
4. Waer toe al de wanhoop en de rouw,
En dees mistroostigheyt?
Zijt ghy slechts God en sijn Woord getrouw,
Die u dit kruys bereyt.
| |
[pagina 172]
| |
't Is Gods hand die u komt vanden,
Houd u stil,
Hy breeckt haest u rouw en banden,
Is 't sijn wil.
Maria.
5. Ach, hoe licht valt troost in ongeval,
Voor die geen smert gevoelt:
Maer die 't in sijn hert bevinden sal,
Daer leyt een nest dat woelt:
Sucht op suchten, 't hert is bange,
En verteert,
VVaer uyt sal ick troost ontfangen?
'k Ben verheert.
Petrus.
6. Wie sijn rouw noch door de rouw vermeert,
Verswaert sijn eygen schult:
Bid God dat hy van u 't lijden weert,
En hebt daer in gedult:
't Lijden, jae al 's Werrelts lijden,
Is niet weert,
Al de lust, en al 't verblijden,
Ons bescheert.
Maria.
7. Moet ick dan mijn rouw en smert versmaen,
En soecken troost in God?
P. Jae, ghy moet als een die seer belaen,
Hier soecken 't hooghste lott.
M. O ghy Schepper aller dingen!
Die elck vreest.
Troost mijn hert, doch sonderlinge,
Door u Geest.
Petrus.
8. Dit 's de wegh waer door men Christum vind,
Daer elck sijn kruyce draeght,
Hier door proeft hy yder dien hy mind,
Hoe swaer 't hem druckt en plaeght.
M. Heyligh kruys, 'k wil u om-armen!
Troost my voort.
Heere wilt u mijns ontfarmen,
Na u VVoord.
|
|