Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Leeringen over des Menschen leven.

Stemme: VVaerom bedroeft ghy u mijn hert.

VVEl op mijn ziel en leef gerust,
En set op God uws her-ten lust,
Want by hem is de deughd:
Dus stel u lust in Godt den Heer,
En bid dat hy u vreughd vermeer.

2. Het tijdlijck daer de Mensch om rent,
Laes! dat wort hem soo ras ontwent:
Maer 't eeuwige geduurt:
Dat noch de tijd noch roest verdooft,
En dat noch dief noch roover rooft.

3. Indien u Godt sijn zeegen geeft,
Siet dat ghy daer oock vroom by leeft:
Of anders is 't een vloeck,
Die u gedyen sal tot pijn,
En naemaels uwen Rechter zijn.

4. Schouw brassen, wulpsheyt, overdaed,
Die 's Menschen ziel ellendigh schaed,

[p. 163]

 

Schouw twist en hoovaerdy:

 

Leeft zeedigh, met een sobre mond,

 

Dat maeckt u lijf en ziel gesont.

 

 

 

5. Indien u God in slechte staet,

 

Beproeven wil, soo houdt doch maet,

 

In 't geen u Godt verleent:

 

Is 't kleyn, ghy hebt oock kleynder kruys,

 

Hoe grooter ramp, hoe grooter huys.

 

 

 

6. 't Zy dat u sieckt of armoe druckt,

 

Of dat u handel niet geluckt,

 

Beswijckt doch nimmermeer:

 

Want als ghy dan u beste doet,

 

Soo houd een vroom en reyn gemoed.

 

 

 

7. In sijnen zeegen noyt mistrouwt:

 

Met hoop op sijn beloften bouwt:

 

Hy weet den tijd wanneer,

 

Dat hy sijn troost en hulpe sent,

 

En 't lieflijck aenschijn tot u went.

 

 

 

8. Wie sich verlaet op tijdlijck goed,

 

Dat doch maer is als ebb' en vloet,

 

Die leunt op 't krancke riet:

 

Wie rijckdom wint ter saligheyt,

 

Die heeft een goede schat bereyt.

 

 

 

9. Gods hand is mild en onverkort,

 

En die sijn zeegen overstort,

 

Op die hem dient en vreest:

 

Hy weet wel wat den Mensch gebreeckt,

 

Al eer hy sucht, ja eer hy spreeckt.

 

 

 

‘10. Dies wantrouwt nimmer in u ziel,

 

‘'t Zy of het dus of anders viel.

 

‘God weet het alderbest.

 

‘Dus leeft gerust in vreughd of smert,

 

‘Want God siet op 't inwendigh hert.