Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Petrus en Johannes in den Tempel gaende, genesen eenen Kreupelen.
Actorum 3.

Stemme: Hoe legh ick hier in dees ellende.

EEn Kreupel lam en stram gebooren,
Lagh daeghlijcks voor des Tempels deur:
En karmd' om aelmoes voor elcx ooren,
En jam-mer-de met veel ghetreur:
Dat yder Mensch daer door bewogen,
Mee-lijden had en mede-dogen.

2. Als Petrus en Ioannes naeckten,

Om oock den Tempel in te gaen:
Kreet hy soo deerlijck, dat sy 't staeckten,
En spraken tot hem, siet ons aen!

[p. 142]

 

Hy starende met groot verlangen:

 

Op hoop van een geschenck t'ontfangen.

 

3. Maer Petrus sprack, door God gedreven,

 

Wy hebben silver, schat noch gout:

 

Maer wat ick heb', sal ick u geven,

 

In Iesu naem, dit wel onthoudt,

 

Rijst op! en wandelt uwer wegen,

 

Ghy hebt dees gaef van God verkregen.

 

4. Hy rechted' hem op sijne beenen,

 

En greep hem by sijn rechter-hand:

 

Sijn swacke leeden die verdweenen,

 

En wierden vast en hielden stant:

 

Hy sprongh en wandeld' in den Tempel,

 

En danckte God in 's Voorhofs drempel.

 

5. Een yder sagh dees Kreupel loopen,

 

(Want hy was alle Man bekent)

 

Verwondert en verbaest met hoopen,

 

Quam yder een daer aen-gerent.

 

Hy liep aen der Apostlen zijde,

 

Om haer sijn weldaed te belijden.

 

6. Doen Petrus sagh dees groote Scharen,

 

Sprack hy vrymoedigh, Mannen hoort!

 

Wilt in dees daed, op ons niet staren,

 

Want wy doen alles door Godts woord:

 

Niet wy, noch ons' Godvruchtigheden,

 

Maer God, doet dese wonderheden.

 

7. De God Abrahams, onser Vadren,

 

Sijn Sone Iesum heeft verklaert:

 

Op dat ghy al tot hem soud nadren:

 

Maer ghy verbastert en ontaert:

 

Hebt hem verloochent en doen schaecken,

 

Wanneer Pilatus hem wou slaecken.

 

8. Dien Vorst des levens naemt ghy 't leven,

 

Dien Godt heeft van den dood verweckt:

 

Waer van wy hier getuyghnis geven,

 

Tot welckers eer dit wonder streckt:

 

Door sijnen naem, geloof en krachten,

 

Wy dees, voor u, tot sterckheyt brachten.

 

9. Maer 't is bewust, dat uwe sinnen,

 

Door onverstand, dus zijn misleyt:

 

Wilt God, hierom, door Christum minnen,

[p. 143]

 

Die langh sijn lijden had voorseyt.

 

‘Doet daerom boet, beweent u sonden,

 

‘Dan wort genae by God gevonden.