Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Die mint die lijdt veel pijn.
HOort een gelijckenis:
Hoe Lazarus vol schurft, lagh voor eens Rijcken deur:
Die lecker aen den disch,
In velp en zyde bromd', na aller hoven sleur:
Daer d'arme Man,
Bid wat hy bidden kan,
Op dat een kruymken brood,
Mocht stelpen sijne nood.
2. De Hondtjes onverwijl,
Sijn sweeren leckten, daer hy lach beroyt en bloot:
En Lazarus stierf in yl,
Van d'Engelen gevoert zijnd' in Abrahams schoot:
De Rijcke mee,
Vol jammer stierf en wee,
Wien 't bangh en naer gemoedt,
Pranghd' in der Hellen gloedt.
3. Wanneer hy sijn gesicht,
Ten Hemel sloegh, en sagh daer Lazarus vereert,
In Abrams schoot verlicht,
En hy ter Hellen vlam ellendigh lagh verneert:
Riep hy, eylaes!
| |
[pagina 119]
| |
Rampsaligh en seer dwaes!
Ontfarmt u mijner Heer!
Dat Lazarus dael neer.
4. Dat hy sijn vingers doop,
En net mijn dorre tongh, die nu verschroockt in 't vyer:
Ey gun my dese hoop!
O Kindt seyd' Abraham, ghy swom in weeld' en cier:
Daer dese Man,
Was 't vaeghsel van de wann',
Die nu geniet dees vreughd,
Daer ghy niet komen meughd.
5. R. Ick bid' u send hem heen,
Na mijn vijf broeders toe, en na mijn 's Vaders huys:
En dats' op mijn gebe'en,
Ontvlieden dese quael en 't goddeloos gespuys:
A. Abraham sey,
Sy hebben alle bey'
Oock Moyses en Propheet,
Daer uyt men alles weet.
6. R. Doch soo een doo' verrees,
En kundighd' hun dit aen, sy stonden af van quaed:
A. O neen, indien Godts vrees,
Hun niet het herte roert, sy sullen niet afstaen.
Indien sy niet,
Noch Moyses, noch Propheet,
Gelooven, die hun leert,
Geen dood' hun dan bekeert.
‘7. O Mensche die in pracht,
‘En wellust zijt versmoort en op geen armen past,
‘Ghy zijt van Godt veracht;
‘En dapper aen sijn roe' en strenge geessel vast.
‘En steets geplaeght,
‘En van een Worm geknaeght.
‘Dus let op Godts genae,
‘s' Is na den doodt te spae.
‘8. Ghy die om Christi wil,
‘Versmaet, bespot, verjaeght, en soo veel lijden moet,
‘Houdt u gerust en stil,
‘Om dat Godt al u druck, in vreughd verblijden doet.
‘Der trotsen val,
‘Seer schielijck naecken sal,
| |
[pagina 120]
| |
‘Dus u te saem verblijdt,
‘Dat ghy voor Christo lijdt.
Siet de Musijck in Lust tot VVijsheydt, De Werreld geeft haer loon. |
|