Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

Christus, Martha, en haer Suster Maria,
Luc. 10: 38.

Nae de stemmen van Carel van Mander:
Christen Eegade mijn, &c.
Of op dese nieuwe Voys.

IN 't vleck als Chri-stus gingh,
Hem Martha stracks ontfingh,
En noo-dight hem aldaer:
Daer zy met soe-te tael,
En heusselijck onthael,
En be-sigh hand-gebaer,
Maeckt alle dingh vast klaer,
Van 't geen daer

[p. 117]

 

 

noodigh scheen:

 

Ma-ri-a met aendacht,

 

Op Christi woorden acht,

 

En God-delijcke reen.

 

2. Doch Martha 't dienen moe,

 

Die sprack dus Christum toe,

 

Wel Heere siedy niet?

 

Hoe dat ick besich ben,

 

Hoe dat ick sloof en ren?

 

't Schijnt al wat hier geschiet,

 

Mijn Suster slechts toe-siet:

 

En sy sit dus in vree,

 

Ey seght haer datse werck,

 

En leen my d'hand, en merck,

 

Dat alles zy geree.

 

3. Doch Christus sprack haer aen,

 

O Martha laet doch staen,

 

Al dees bekommeringh.

 

Waer toe geslooft, gewaeckt?

 

Gesorght en moe gebraeckt?

 

Dit is een Wereldts dingh.

 

V selve doch bedwingh,

 

En werp de sorgh ter zy:

 

Weest maetigh in u doen,

 

De sorge kan niet voen,

 

Maer 't is een slaverny.

 

4. Doch een dingh boven al,

 

U noodigh wesen sal,

 

Dus hier op naerstigh let:

 

Maria heeft dit deel,

 

Dit eedelste juweel,

 

Vast in haer hert geset:

 

En dit verkiest sy bet,

 

Als al des Werrelds goet:

 

Dat mat en roest bederft,

[p. 118]

 

Dat dief of roover erft,

 

En stroomt gelijck een vloet.

 

‘5. Maer 't uytverkoren pand,

 

‘Van 't eeuwigh Vaderland,

 

‘Dat is de hooghste schat:

 

‘Ey soeckt dit boven al,

 

‘De rest Godt geven sal,

 

‘Die 'r wandelt op sijn pad.

 

‘Wel saligh! die dit vat,

 

‘En 't Werreldts soo geniet,

 

‘Dat nimmer 't herte kleef,

 

‘Aen 't aerdsch, maer danckbaer leef,

 

‘Als die op 't Hemels siet.