Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
AuteursrechtvrijStemme: Te May als alle de Voogh'len singen.
ALs Christus op den Bergh gegaen,
Om Godt alleen te bidden aen,
Hy sijne Jongers laste,
Dat sy van strandt, na 't ander landt,
Te over-varen pasten.
2. Sy swierven midden in de Zee,
Het was voorwaer een bange ree,
De stroom vocht mette winden:
Gepranght door schrick, elck oogenblick,
Dat die hun sou verslinden.
3. Doch Iesus quam des nachts by haer,
En wandlend' over golv' en baer,
Soo kreeten sy vol vreese:
| |
[pagina 92]
| |
Wel is 't een roock, of een gespoock,
Och wie mach dit doch wesen?
4. Maer Iesus sprack haer vriend'lijck toe,
Zijt wel getroost en frisch te moe',
Ick ben het, wilt niet schroomen.
Is 't u begeer, riep Petrus, Heer?
Soo wil ick tot u komen.
5. Hy riep komt vrylijck tot my aen,
Stracks Petrus uyt de Schuyt gegaen,
Trat moedigh op de baren,
Maer windt en zee, noch gantsch t'onvree,
Die deden hem vervaren.
6. Hy kreet seer bangh, Heer my behoet!
Eer ick versinck in dese vloet,
Wilt my u hulpe schencken,
't En zy u handt, doet onderstandt,
Soo moet ick hier verdrencken.
7. Hy reyckte hem sijn rechter-handt,
En sprack, o swack en kleyn verstandt,
Waer door zijt ghy besweecken?
Gelooft ghy niet, dat in verdriet,
Mijn hulp niet sal ontbreecken?
8. Sy zijn het Scheepken in getreen,
De windt bedaert, de storm verdween,
Daer elck hem quam aenbidden:
Ghy in Persoon, zijt Godes Soon,
En waerlijck, hier in 't midden.
‘9. Wie dus in Gods bewaringh blijft,
‘ En door 't geloof hem in-gelijft,
‘ Dien sal hy niet begeven:
‘ Al schoon dat hy, een holle ty,
‘ Ter Werreldt most beleven.
|
|