Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh

[p. 48]

Lof over de wercken Godts.

Stemme: Doet u ooghjes open.

LOf, Lof, zy den Heere,
Die dus komt geciert:
Die met lichte kleeren,
Schoon en heerlijck swiert:
Die des Hemels wolcken,
Als met een tapijt bedeckt,
En sijn heyl'ge Tolcken,
Tot sijn winden heeft gestreckt.

2. Die des Aerdrijx gronden,

Heeft soo vast gestelt:
En de Zee gebonden,
Die niet hooger swelt,
Als ghy in u palen,
Haer doet rennen aen haer oort,
Datse snel moet dalen,
Op het wencken van u woordt.

3. Die der Bronnen wellen,

Van de bergen swaeyt,
En soo langhs struyvellen,
Door de Landen draeyt,
Daer de Diertjes queelen,
Als sy laven haren dorst,
Daer de Herders speelen,
Vrolijck uyt een vrye bortst.

4. Daer het Landt vol vruchten,

En het grasjen wast:
Daer elck met genuchten,
Op het kooren past,
Daer de Wijn en Oly,
Die des menschen geest verheughd,
Daer het kruyt en Foly,
Tierigh zijn der velden vreughd.

5. Daer de Vogels broeden,

Daer de Reygers zijn.
Daer de ^*Gemsen hoeden,
En het vet Konijn:

* Steen-bocken.

[p. 49]

 

Daer des Hemels lampen

 

Nu weer op, dan onder gaen

 

Daer de Leeuwen kampen,

 

Zijnde met den roof gela'en.

 

6. Die het jaer doet kroonen,

 

Met genaed' en goedt:

 

Dat soo overschoone,

 

Pronckt in overvloet:

 

Daer de kudden swieren,

 

En de schaepkens vet en mals,

 

In de weelde tieren,

 

Hebbende genoegh van als.

 

‘7. Heere Godt u wercken,

 

‘ Die zijn wonderbaer:

 

‘ Mensch wilt hier op mercken,

 

‘ Neemt sijn zegen waer.

 

‘ Want sijn eer sal groeyen,

 

‘ Nu en in der eeuwigheydt:

 

‘ Wilt in deughde bloeyen,

 

‘ En Godts Lof alsins verbreydt.