Bellerophon of Lust tot wiisheit, Gesangh der zeeden, Urania of Hemel-sangh
(1648)–Dirck Pietersz. Pers–
Auteursrechtvrij
[pagina 39]
| |
Stemme: Aen water vlieten Babylon. Of, Lofsangh van Zacharias.
ALs wy aen Babels water-kant,
Met druck en rouw begooten:
Vast sweefden in een droeve stant,
Met ons geloofs genooten:
Ons tranen droopen langhs de wangh,
Om Zyons val en ondergangh,
Ons Harpen en ons snaren,
Aen Wilge-boomen op-gehecht,
Betuyghden dat wy wel te recht,
Dees straffe schuldigh wa-ren.
2. Maer in al dese druck en smaet,
Dees slaverny en banden,
Versochten sy met sotte praet,
Gesangen van ons Landen:
Jae in ons meeste treurigheydt,
Soo scherften sy uyt dertelheydt,
| |
[pagina 40]
| |
Ey! wilt ons deuntjes singen,
Van Zyon, daer ghy dus op bouwt,
Daer u geslacht soo veel af hout,
Ja wonderlijcke dingen.
3. Hoe souden wy in dit verdriet,
En in soo vreemde Landen:
Den Heere singen eenigh Liedt,
Van 't wonder sijnder handen?
Ierusalem vergeet ick dy,
V rechte hand vergelde my,
Eer sal mijn tonge kleven,
En aen 't gehemelt zijn gehecht,
Eer ick u waerheydt en u recht,
Vergeten sal mijn leven.
4. Ierusalem u deughd en eer,
De roem van onse vreughde:
Gedenckt aen 't Huys van Edom Heer!
Dat trots en vol ondeughde:
Riep, werp stracks Salems muyren of,
En gruystse tot een puyn en stof.
Ghy Babels Kindt sult weten,
Dat ghy veel eer, met al u huys,
Met al u Goddeloos gespuys,
In d'afgrondt wordt gesmeten.
5. O dapper Man! O vromer Heldt!
Die 't loon van hare trotsen:
Op hare kinders weer vergelt,
Te brijslen aen de rotzsen.
‘Heer! wilt de kinders van 't gemoedt,
‘Die in ons werden opgevoedt,
‘Stracks aen den steen verpletten,
‘Op dat de sond in haer geboort,
‘Magh in haer jonckheydt zijn gesmoort,
‘En geene wortels setten.
|
|